Sterk

Heylabakes,

Momenteel echt veel last aan de toppen van mijn vingers (vooral rechter hand) en tintelingen soms, vind ik niet zo leuk, zal het dinsdag eens bespreken, blijkbaar hebben ze mijn laatste 6 chemo's naar de dinsdag verschoven ipv maandag. Heb de neiging dat ik 1 op 2 chemo's meer last heb van symptomen dan de andere, raar. Mijn vingertoppen staat echt dik en rood, precies of er vocht in zit. Voor de rest niet ziek en voel ik me goed.

Iedereen zegt: je ziet er goed uit, je bent STERK!

Dat laatste.. je bent zo sterk. Dat hoor ik zo vaak de laatste tijd. Maar is dat wel zo??

Wat is sterk zijn?

• Ben ik sterk omdat ik accepteer dat ik kanker heb?
• Ben ik sterk omdat ik accepteer dat ik hiervoor chemo moet doorstaan?
• Ben ik sterk omdat ik accepteer dat mijn borst eraf moet?
• Ben ik sterk omdat ik accepteer dat mijn haar eraf is gegaan?
• Ben ik sterk omdat ik positief blijf en blijf lachen?
• Ben ik sterk omdat ik doorga met mijn leven?
• Ben ik sterk omdat ik vecht tegen deze ziekte?

Ik zie mezelf helemaal niet als sterk. Ik accepteer en ik vecht. Maar ik heb ook heel veel geluk.

• Geluk omdat de tumor verkleint is.
• Geluk omdat ik bijna geen chemo-bijwerkingen heb.
• Geluk omdat ik zoveel lieve mensen om me heen heb.
• Geluk met een pracht van een vrouw en mijn super lieve kinderen.

Er zijn zoveel anderen die zoveel sterker zijn als ik. Zij, die moeten vechten terwijl ze dat geluk van mij niet hebben..  die iedere kuur weer heel erg ziek zijn, die dit gevecht alleen moeten voeren.. Dát zijn de sterke mensen..

Ik niet, vind ik..

 

Wat ik dan wél ben?

Ik ben positief. Dus ik lach. Ik lach iedere dag. Ik haal kracht uit alles. Deze ziekte heeft me inzichten gegeven die ik anders nooit gehad had. Heeft me oa leren loslaten en (nog meer) leren feiten te accepteren die niet te veranderen zijn. Heeft me opener gemaakt tov andere mensen, meer te genieten van de kleine dingen in het leven.

 

En ik haal de positieve momenten overal uit:

• kaal worden is niet leuk, maar een tijdje de epilady laten liggen is super!
• chemo’s zijn niet leuk, maar ze maken me beter
• ik kan geen 10 km meer hardlopen, maar wat voel ik me goed als ik samen met de kids naar Walibi ga, eens ga fietsen met de elektrische fiets.
• mijn lijf heeft wat afgezien en nog steeds, maar ik vind mezelf nog steeds mooi.

En wat ik nog meer doe:
Ik laat deze klote ziekte niet nog meer kapot maken dan het al heeft gedaan. Ik weiger toe te staan dat het mijn leven nog meer verziekt. En ik schrijf alles op. Ik wil anderen laten zien hoe het leven ook kan zijn als je vecht tegen borstkanker. Dat dan ook het leven nog leuk kan zijn. Tuurlijk zijn er genoeg heftige momenten, maar ik lach nog iedere dag. En als ik met mijn blogjes maar 1 iemand kan laten lachen is mijn doel al bereikt…
Dus nee.. ik vind mezelf niet sterk. Ik ben gewoon mezelf. En ik hoop dat ik anderen, die ook vechten tegen welke ziekte dan ook, kan motiveren om ook zichzelf te blijven.
Dit gevecht ZAL ik winnen!!!!

Halverwege

Koekoek,

Hier ben ik nog eens, al bij al gaat het redelijk met me, merk wel dat ik iets meer moe ben en dat ik veel last heb van mijn nagels. Na de 3de taxol kreeg ik er pijn aan en nu nog steeds en begin in mijn duim de gevreesde tinteling te krijgen en gisteren ook aan andere vingers, vooral de topjes zijn super gevoelig zelfs bij het typen nu :-(. Hopelijk heb ik daar geen last meer van na de chemo, sommige mensen hebben daar nog maanden last van. Morgen pas mijn 4de taxol, dat beloofd. Denk dat de taxol nu toch ook begint door te dringen in mijn lichaam stilletjes aan. Ook het feit dat de kids thuis zijn en ikzelf meer "actief" ben dan anders merk ik dat ik toch niet meer de oude Anja ben intengendeel. Maar wie kan zeggen dat ze tussen de chemo's door 14km stapt op de dijk, naar walibi gaat, plosa en plosaqua, fietstocht maakt van 10km?? Ik ga zelfs soms mee op attractie maar niet vaak want door de chemo lijkt een snelle trein ineens "super' snel lol, dan ben ik precies zat.

Onze 3 daagjes aan zee waren super! Genieten met de kids, niet altijd even mooi weer maar we hebben er het beste van gemaakt. Daar toch iets voorgehad: toen we incheckten in het hotel, zei die van de receptie ga de sleutel aan je oma geven WTF man ik was er niet goed van hé, Nikita direct zeggen dat is wel mijn mama hé, natuurlijk schaamde meneer zich dood (terecht) maar toch voor je moraal is dat geen lachertje. Blijkbaar zie ik er nu 55j uit of mss wel ouder?? Vind dit niet zo leuk :-(. Dat was voor mij toch wel zwaar zoiets horen, zie ik er dan zo oud uit nu, moet zijn hé. Ik hoop echt na de chemo en als mijn haar terugkomt dat ik er dan terug 40 uitzie hoor of 45 maar geen 60 meer.

Ondertussen hoop ik snel dat we oktober zijn, echt waar, begint serieus lang te worden die chemo, nog 7 weken. Lijkt een eeuwigheid te zijn. Na 3 maanden heb ik het een beetje gehad verlang terug naar een pintje (lol) en dat mijn smaak terug komt. Dan komt de operatie en de bestralingen zal ook geen lachtertje zijn maar is iets anders en de bestralingen duren maar 6 weken in vergelijking met 5 maanden chemo.

Voilà, morgen terug chemo en binnenkort horen jullie me opnieuw.
Knuffel

Alles goed!

Hier ben ik dan nog eens,

Eigenlijk weinig te vertellen, het gaat goed met mij, zie veel minder af van de taxol, kan niet beter, mss worden ze wel zwaarder maar momenteel valt het goed mee. Enkel mijn nagels van mijn handen doen een beetje pijn, kan moeilijker kleine dingen ineen steken voor de kids bv maar doe er een verstevigende nagellak aan alhoewel dit natuurlijk niet zo veel helpt. Ook iets meer moe maar dat is ook normaal maar voor de rest mag ik zeker niet klagen! Nr 7 heb ik gisteren ontvangen, op naar nr 8 en dan zit in volgende week maandag in de helft oef.

Kids zijn nu beide thuis en heeft me toch terug een beetje stress lol, zeker onze actieve superman kan er wat van, zo zagen en waarom waarom haha, kan daar toch niet zo goed meer tegen.

Dus geen nieuws is goed nieuws hier hé, ik ga mijn best doen dat dit zo blijft.

Kusjes
Anja