Momenteel echt veel last aan de toppen van mijn vingers (vooral rechter hand) en tintelingen soms, vind ik niet zo leuk, zal het dinsdag eens bespreken, blijkbaar hebben ze mijn laatste 6 chemo's naar de dinsdag verschoven ipv maandag. Heb de neiging dat ik 1 op 2 chemo's meer last heb van symptomen dan de andere, raar. Mijn vingertoppen staat echt dik en rood, precies of er vocht in zit. Voor de rest niet ziek en voel ik me goed.
Iedereen zegt: je ziet er goed uit, je bent STERK!
Dat laatste.. je bent zo sterk. Dat hoor ik zo vaak de laatste tijd. Maar is dat wel zo??
Wat is sterk zijn?
- Ben ik sterk omdat ik accepteer dat ik kanker heb?
- Ben ik sterk omdat ik accepteer dat ik hiervoor chemo moet doorstaan?
- Ben ik sterk omdat ik accepteer dat mijn borst eraf moet?
- Ben ik sterk omdat ik accepteer dat mijn haar eraf is gegaan?
- Ben ik sterk omdat ik positief blijf en blijf lachen?
- Ben ik sterk omdat ik doorga met mijn leven?
- Ben ik sterk omdat ik vecht tegen deze ziekte?
Ik zie mezelf helemaal niet als sterk. Ik accepteer en ik vecht. Maar ik heb ook heel veel geluk.
- Geluk omdat de tumor verkleint is.
- Geluk omdat ik bijna geen chemo-bijwerkingen heb.
- Geluk omdat ik zoveel lieve mensen om me heen heb.
- Geluk met een pracht van een vrouw en mijn super lieve kinderen.
Er zijn zoveel anderen die zoveel sterker zijn als ik. Zij, die moeten vechten terwijl ze dat geluk van mij niet hebben.. die iedere kuur weer heel erg ziek zijn, die dit gevecht alleen moeten voeren.. Dát zijn de sterke mensen..
Ik niet, vind ik..
Wat ik dan wél ben?
Ik ben positief. Dus ik lach. Ik lach iedere dag. Ik haal kracht uit alles. Deze ziekte heeft me inzichten gegeven die ik anders nooit gehad had. Heeft me oa leren loslaten en (nog meer) leren feiten te accepteren die niet te veranderen zijn. Heeft me opener gemaakt tov andere mensen, meer te genieten van de kleine dingen in het leven.
En ik haal de positieve momenten overal uit:
- kaal worden is niet leuk, maar een tijdje de epilady laten liggen is super!
- chemo’s zijn niet leuk, maar ze maken me beter
- ik kan geen 10 km meer hardlopen, maar wat voel ik me goed als ik samen met de kids naar Walibi ga, eens ga fietsen met de elektrische fiets.
- mijn lijf heeft wat afgezien en nog steeds, maar ik vind mezelf nog steeds mooi.
Ik laat deze klote ziekte niet nog meer kapot maken dan het al heeft gedaan. Ik weiger toe te staan dat het mijn leven nog meer verziekt. En ik schrijf alles op. Ik wil anderen laten zien hoe het leven ook kan zijn als je vecht tegen borstkanker. Dat dan ook het leven nog leuk kan zijn. Tuurlijk zijn er genoeg heftige momenten, maar ik lach nog iedere dag. En als ik met mijn blogjes maar 1 iemand kan laten lachen is mijn doel al bereikt…
Dus nee.. ik vind mezelf niet sterk. Ik ben gewoon mezelf. En ik hoop dat ik anderen, die ook vechten tegen welke ziekte dan ook, kan motiveren om ook zichzelf te blijven.
Dit gevecht ZAL ik winnen!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten