Bestralingen

😉😉Jaja, ik leef nog. Is idd een tijdje geleden maar hier ben ik nog eens met nieuws. De afgelopen weken nog redelijk veel afgezien van de strengen tot vorige week, plotseling kreeg ik er geen meer bij; enkel de hardnekkige is er nog maar doet gelukkig niet meer zo veel pijn en daardoor kan ik nu eindelijk na veel oefenen mijn arm terug helemaal bewegen zoals het moet. Mijn litteken geneest heel goed en het vocht in mijn arm is stabiel. Ondertussen 2x naar de bestralingsdienst moeten gaan: oefenen voor mijn ademhaling en ct scan waarop ze bepalen welke gebieden ze gaan bestralen + kleine punt tattootjes gekregen. Ben ook terug gaan sporten, lopen met mijn buurvrouw, na 2 bevallingen had zij ook al 2jaar geen sport meer gedaan en ik wou ook terug herbeginnen, kwam goed uit. De 1ste keer 3km lopen was echt wel afzien, ademhaling viel mee maar dat tempo jawadde, de chemo doet je lichaam toch wel aftakelen, ik had zware benen maar o zo gelukkig dat ik dit gedaan had. De 2de keer ging al stukken beter en de 3de keer nog beter. Ondertussen zijn we aan 5km en het gaat super, joepie.

Net 4 bestralingen achter de rug, na de 1ste had ik wat vocht in mijn arm en zijkant rug, gelukkig door zelfmassage, massage door mijn vrouw en de kiné is het nu terug stabiel, hopelijk blijft het zo. Huid begint al een klein beetje rood te zien maar heb er nog geen last van. De bestraling zelf duurt 4x20sec, ze stralen dus op 4 verschillende plaatsen. 1ste keer was eventjes wennen, moet dus speciaal adem halen en ik moet tussen de bar blijven om mijn hart te beschermen, zit je eronder bestraalt het apparaat niet, zit je erboven dacht ik dat dit ok was maar blijkbaar niet 😕, de 1ste keer deed ik dat dus soms en moest zo 4x direct na elkaar mijn adem inhouden en dat was toch zwaar 😮, gelukkig kwamen ze toen zeggen dat ik effectief tussen de bar moest blijven, wat ik nu steeds doe. Ook is het toestel eens stuk en slaat het tilt en zo kan je dus tijdens 1 sessie wel 7x je adem inhouden of zelf meer, maar zoals gezegd momenteel verloopt alles goed. Blijkbaar komen de problemen meestal voor na 3 weken (jeuk huid, rode huid, soms sliklasten...).

Ook heb ik mijn definitie prothese ondertussen, we zijn naar Grimbergen gegaan, super vriendelijke madam die er veel van kent, je wordt goed ontvangen in een ruimte achteraan. Nog nooit van m'n leven zoveel beha's gepast 😂, maar super blij met mijn aankopen: 3 beha's, een sport beha en een bikini, echt wel verschoten van de keuze die ze hebben, super modern, kleurrijk precies of een gewone winkel enkel heb ik dan natuurlijk aan de zijkant een opening om mijn prothese in te plaatsen. Dat ding erin stoppen is soms ook wringen hoor, zeker dat ik altijd vlug vlug klaar wil zijn. Mylo vind dit super hé, mijn fop borst, hij wilt er steeds aan voelen. Toen ik die net had, was hij wel heel blij voor z'n mama, 's anderen daags deed ik hem naar school en de weg naar ginder zei hij aan z'n klasgenootje mama haar fop borst is binnen (hilarisch), tja, hij is direct. Nu hoop ik dat hij dit niet aan wildvreemde mensen gaat zeggen, hem kennende .... Hoe zit zo'n fop borst eruit? Zie fototjes.

 Is best wel zwaar hoor, als je je beha moet aandoen, weegt toch serieus en was in het begin wennen terug een beha aandoen. Nu mag ik helaas geen aandoen tijdens de bestralingen of onder een katoenen hemdje aandoen, door de wrijvingen en het te hard spannen kan je de huid beschadigen en als dit zou gebeuren dat de huid scheurt, tja, dan heb je ontzettend veel pijn. Als we eens iets gaan eten of ergens naartoe gaan dan doe ik ene aan, maar verkies liever van niet, ik wil geen risico nemen want mijn beha's spannen echt wel. Na de bestralingen, 2 weken later, mag ik normaal gezien weer beha aandoen. Die fop borst is precies gemaakt uit zachte silicone en echt waar, degene die weten dat ik een borstamputatie ondergaan heb, weten het maar echt niemand ziet dus een enkel verschil tussen de 2 borsten. Zelfs in mijn nieuwe bikini zie je dat dus niet, super eigenlijk hé.

Velen vragen ook ga je een reconstructie laten doen en echt NEEN, het is een gevolg van borstkanker en ik ben het ondertussen al gewoon; ook de verhalen van vele mensen die dit hebben laten doen, zijn ook niet steeds hoopgevend: lichaam stoot het af, sommigen ondergaan 3 operaties, diepflap mislukt etc ... Moest ik nu in de 20 zijn ja, mss dan wel maar nu: ben 42j, getrouwd, 2 kindjes en voor mij hoeft het niet. Tach accepteert ook mijn beslissing en kan ermee leven, iedereen happy.

Voilà, ik zou zeggen voor iedereen fijne feestdagen, geniet ervan, profiteer van het leven ....

Hopelijk wordt 2017 een veel beter jaar dan 2016 voor mezelf en mijn familie maar daar twijfel ik niet aan.

Liefs
Anja