Hoe voel ik me

Hallokes,
De slechtste dagen zijn voorbij, laat ons zeggen 4 dagen echt misselijk en ziek dan steeds bergop! Gelukkig maar. Natuurlijk heb ik nog steeds eens momenten waar ik me niet goed voel maar over het algemeen is het dragelijk. Enerzijds verlang ik naar maandag, 2de chemo, anderzijds niet want dan weet ik er komen echt weer slechte dagen aan :-( . Qua gemoedstoestand heb ik goeie en mindere momenten, wat idd ook een effect is van de chemo, je bent meer gevoelig, emotioneler en ik begin dit nu toch te voelen. De koele kikker wordt stilletjes aan een emotioneel kuikentje lol (wie had dit ooit gedacht). Ik mag niet te veel nadenken want dan krijg ik soms tranen in mijn ogen, want dan denk ik meestal negatieve dingen en dat probeer ik te vermijden. Is ook allemaal niet zo evident voor mij, kan het soms niet plaatsen waarom dit me overkomt! Zo sportief, in de fleur van mijn leven en dan nu ineens hopeloos verloren. De meeste hebben al iemand gekend die kanker had in de familie en veel zelfs borstkanker maar dan spreken ze meestal van mijn mama, grootmoeder etc maar IK zelf ben nog maar een paar jaren MAMA. Had liever deze fase in mijn leven gehad als ik al eens 60 was, maar nu voel ik me zo jong, heb je zo meer besef waartegen je moet vechten, mijn kinderen zijn zelf nog zo klein en zien hun mama afzien en ziekjes, het is gewoon niet eerlijk! Ik ben nu natuurlijk aan het zagen en er zijn zeker ook dames van mijn leeftijd in zo'n situatie, daar niet van maar ik moest dit gewoon eens neerpennen en neem mijn woorden niet kwalijk ... Gelukkig chat ik dan eens met een goeie vriendin van me en die zegt dan: look at the bright side of life: je hebt een attente, lieve vrouw die je graag ziet, 2 kapoenen van kinderen, je hebt je eigen huisje .... Dan kom ik weer met beide voetjes op de grond en kan ik de strijd weer aan.
Veel liefs en knuffels en aan iedereen bedankt voor jullie steun xxx
"Hoe donker het in ons leven ook kan zijn, achter iedere wolk schijnt de zon"