Hier ben ik dan weer! Deze keer had ik terug een kamer met toilet joepie :). Vertelde dokter het feit van mijn maagklachten en de misselijkheid die redelijk onder controle was en ze hebben beslist om een maag beschermer voor te schrijven en een andere soort van medicatie tegen de misselijkheid; normaal gedurende 3 dagen pilletje slikken nu niet, ze hebben een product in mijn baxter gedaan en ik moet 's avonds een ander pilletje nemen, zeker 's avonds nemen want je voelt je dan een beetje suf en moe en als ik dat neem zeker niet auto rijden de dag nadien maar de eerste week rijd ik niet met de auto. Voelde deze keer precies ook de chemo in mijn lijf komen, speciaal, misschien ook door het feit dat ik redelijk moe ben. Sinds 2 dagen slaap ik slecht, ben echt kapot hé en toch niet kunnen slapen en overdag lukte het ook niet zo goed dit weekend. Tijdens die ijsblokken voelde ik me echt niet goed, moest bijna overgeven, ze hadden beter niet veranderd van medicatie :P en nu ook een serieuze metaalsmaak in mijn mond. Mijn eerste nacht verliep redelijk, goed kunnen slapen maar voel me wel een beetje suf nu, geslapen in stukken tot bijna 9u, anders steeds 7u, dat pilletje 's avonds zal er wel iets mee te maken hebben. Maag redelijk, precies wel beter moet ik zeggen. Dus beetje misselijk de dag van de chemo en nadien bijna niks van symptomen. 2de nacht ook beter en goed geslapen, om 9u15 toch maar beslist om op te staan, dan heb ik nog 45min nodig om effectief wakker te worden, straf spul dat pilletje maar hey, het helpt fantastisch goed tegen de misselijkheid. Liever lui en moe dan ganse dagen misselijk te zijn niet?
Mylo had vorige week bubbeltjes op z'n rug, afspraak gemaakt bij de dokter, bleek het de zona te zijn, een na ziekte van de waterpokken veroorzaakt door stress, dokter denkt onrechtstreeks door mijn ziekte, zo weet je toch dat je kindjes het er toch moeilijk mee hebben. Ook Nikita heeft eindelijk toegegeven aan de begeleidster van het CKG dat ze het jammer vind en triestig is dat mama ziek is en dat ze wilt dat ik genees. Ook aan moetie begint ze nu dingen te vragen zoals waarom kan mama niet meer mee naar Walibi, waarom kunnen we niet op reis etc ... dan breekt m'n hartje toch zenne =((. Gelukkig gaan ze op dierenkamp en op kamp met de chiro en gaat Mylo nog met zijn meter naar zee maar ze willen natuurlijk met het gezin weg. We zullen zien in augustus, mss voel ik me redelijk en kunnen we mss ergens een dag of 3 naartoe.
Velen vragen ook hoe voel je je na de chemo omschrijf het eens maar eerlijk gezegd is dit niet zo gemakkelijk: I feel like shit lol, je bent misselijk maar moet niet overgeven (ik toch niet), je voelt dat de chemo in je lichaam zit de eerste dagen, zwaar hoofd, je maag ligt overhoop, je voelt je zwak, duizelig. Maar een mens leert telkens bij na iedere sessie, zo neem ik nu om de 4u sowieso mijn pilletje tegen de misselijkheid, neem ik de dinsdag al een zakje movikol tegen ontstopping, neem ik nu een pilletje bij tegen maagkrampen, zodat de symptomen draaglijker worden. Nog 1 EC te gaan en dan de taxol, benieuwd wat dit zal brengen.
Ondertussen supporten we ook voor de rode duivels >:)
Slukes iedereen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten