Na het ontslag uit het ziekenhuis had ik vooral moeite met mijn drains pff, wat een merde is dat zeg. Overal mijne "sacoche" meesleuren was toch eventjes wennen voor mij. We moesten plaats verwisselen in de zetel, moest veranderen van kant in bed om toch die dingen een plaats te geven. Na 2 dagen begon ik ook pijnscheuten te hebben in mijn boven arm biceps, kon met moeite mijn oefeningen doen en vond het redelijk lastig. Vertelde dit aan de kiné en ze voelde daar wel zeker 5 strengels zitten (komt overeen met een rechte draad eigenlijk die je zo verschillende keren draait die tenslotte niet meer recht is maar helemaal vernesteld is), ze verschoot er wel van dat ik op 1 week tijd er al zoveel heb opgelopen. Via een zeer pijnlijke manier haalt ze die knopen eruit zodat alles weer op z'n plaats zit, jawadde zeg AFZIEN (zelfs Tach hoorde iets kraken), die ene dag heeft ze er 3 losgemaakt, toen zag ze dat de andere 2 voor morgen gingen zijn, kon echt niet meer van de pijn. De volgende dag ging het al stukken beter met mijn arm oef, maar voelde dat het nog niet gedaan was en dat die andere 2 ook moesten losgemaakt worden. Maar mijn oefeningen gingen beter, was meer mobiel en dat voelde stukken beter. Zoals ik al zei en verwachtte die okselklieren weghalen vond/vind ik echt niet leuk. De controle verliep goed, 1 drain is eruit gelukkig, de ander blijft zitten tot 8/11. Ook de oncoloog trok eens aan mijn pijnlijke arm en merkte de strengels op, schijnt normaal te zijn hoe jonger hoe meer strengels, dankjewel. Alle dagen moet kiné er dus een paar uittrekken, echt vreselijk pijnlijk. Het is natuurlijk nog maar 11 dagen na operatie maar wat teleurstellend voor iemand als mij om bepaalde dingen niet te kunnen, zelfs mijn arm strekken lukt me amper, mijn arm naar boven doen ook niet, voel me soms echt een sukkelaar, maar moet geduld hebben en is dat nu eens het enige wat ik niet heb lol. Ondertussen lekt mijn resterende drain aan de insteekwonde en moeten we nu extra verzorging geven om die zo lang mogelijk te houden want ik verlies nog teveel vocht om hem eruit te halen, anders zal het vocht in mijn lichaam blijven en dat is niet goed voor me, dus. Ook hebben we afscheid moeten nemen van één van onze poezen, Grisette, 13 jaar en al ruim 5 jaar had ze suikerziekte, jammer en zeker in deze periode. Maar we laten ons niet hangen en gaan door. Dikke dikke knuffel aan mijn madam die het momenteel een beetje moeite heeft om alles te plaatsen. Na 8/11 post ik hier zeker het resultaat van de biopsie etc, dan weet ik wat me nog te wachten staatn hoeveel bestralingen etc en hoe mijn kansen eruit zien. Duimen op goed nieuws!!
Tot binnenkort, Anja
Geen opmerkingen:
Een reactie posten