Lang geleden

Hallo hallokes!

Het is idd al eventjes geleden van Dec 2016. Schandalig eigenlijk amai, wat vliegt de tijd en zeker als je je terug beter voelt! Stilletjes aan begint mijn leven er een beetje terug uit te zien als voor de borstkanker. Voel me al bij al super goed eigenlijk, na de bestralingen nog een paar akkevietjes of belemmeringen maar die zijn ondertussen bijna allemaal weg of meer onder controle. Ook al mijn eerste controles gehad en alles was goed, ook de tweede controle met mammo/echo was positief 😉

Het sporten vergaat me ook terug goed, tempo ineens versnelt daar ben ik blij om maar zoals voorheen sporten is echt niet meer mogelijk, ik was terug begonnen met lopen 3x/week maar moet een stapje terug nemen. Begin overal spierpijn te hebben vooral aan mijn schouders en nek. Soms denk ik echt dat alles mag/kan en dan betaal ik de prijs natuurlijk. Bv naar Walibi gaan, overal met ons dochter overkop gaan wat natuurlijk veel schokken meebrengt voor je lichaam, is echt niet goed. Zo jammer soms hé. Dan zegt de dokter: zie jij vrouwen van 60j op zo'n attractie zitten? Maar ik ben geen 60j!!! Jawel door die hormoontherapie zit je in je menopauze en zijn je botten minder sterk ...
Ik merk zeker dat ik soms meer wil doen dan dat ik kan, ben steeds een competitief beestje geweest 😜. Soms heb ik het daar moeilijk mee.

Op mijn werk zijn er ook een beetje veranderingen gebeurt, ben eerst begonnen met 6 maanden halftijds (medisch redenen) direct 2 weken na de stralen, was echt super blij terug te beginnen werken maar het was best wel zwaar, was in het begin ontzettend moe en halftijds was meer dan genoeg. Na de 6 maanden dan beslist 4/5 te werken daar het onmogelijk is om halftijds te werken in het leger voor je 50ste (daar zouden ze voor mensen die kanker hebben gehad toch wel een "speciale" regeling mogen voor treffen om bv rustig het tempo terug op te bouwen en bv 2 jaar te kunnen kiezen voor halftijds). De overgang halftijds naar 4/5 verliep dan ook niet zo evident. Zeker als iemand met mijn karakter die steeds even productief wil/wou zijn als voorheen! Mijn rendement was niet meer zo hoog en vond dit best frustrerend zelf. Zette een beetje te veel druk op mezelf waardoor ik ineens hoofdpijn begon te krijgen en draaiingen die niet verdwenen. Leuven gebeld en moest direct een hersenscan laten doen, amai ik verschoot, gelukkig zagen ze niks en dan ben ik 2 weken thuis ziek geweest en het ging beter en beter, was de vermoeiend dus en de druk die ik mezelf oplegde. Toen twijfelde ik, had mss beter toch die pensioen aanvaard (ik mocht al via de commissie van het leger in pensioen wegens medische redenen) want als het terug komt .... mijn vrouw wou dat ik dit deed maar ik voelde me daar niet klaar voor, mijn syndicaat gebeld en gevraagd kan ik dan echt niet halftijds werken?? NEEN maar je kan mss vragen om te muteren dichter bij huis! Humm eigenlijk wel, dus procedure ingezet en mutatie naar Beauvechain/Bevekom wegens medische redenen, die ik nu na maanden eindelijk heb gekregen. Kan nu 1 uur langer slapen en echt dat doet veel met je lichaam en geest! Natuurlijk heeft het voor nadeel momenteel dat ik terug problemen heb met "concentratie en geheugen" omdat het compleet ander werk is, andere programma's, een druk bureel etc .. Na 2 weken heb ik de job nog steeds niet onder de knie, echt vreselijk hoe de stof niet in mijne bol geraakt. Maar dit zal wel beteren, het vraagt gewoon meer tijd, daardoor ben ik wel mentaal een beetje moe. Komt goed, positive thinking.

Ben ondertussen ook van een insteek prothese naar een plakprothese overgegaan, wat veel beter is! Je plakt de prothese gewoon aan je lichaam en dan kan je gewoon een bh aandoen, is veel beter voor mijn rug. 's avonds moet je dan gewoon de plakkant poetsen( precies zuignapjes) met een speciaal product en terug z'n doosje in.

Iedereen vraagt dan ook terug en nog steeds geen reconstructie?? NEEN dank u! Ben perfect gelukkig met mijn lichaam zoals ze nu is; ik zie die ontbrekende borst al niet meer. Bewijs is de valentijnscadeau van mijn vrouw: een fotosessie. Het was de max, had al een paar keer gezegd ik wil dit doen en bij deze .... de foto's zijn super mooi!! Ik heb er ene laten vergroten voor onze living, waar je mss een klein beetje ziet dat er geen borst meer is maar is zeker niet schokkend voor bezoekers 😝 en ene laten vergoten voor onze slaapkamer waar ik dan met bloot bovenlijf opsta met jeans in een Calvin Klein positie, echt een schitterende foto al zeg ik het zelf! Het is een selectie van een 30 tal foto's en iedere foto heeft wel iets.

Zo dit was een beetje een relaas van meer dan 1 jaar verder ... Is alles terug als voorheen, neen dit zal nooit meer zo zijn! Voel ik me gelukkig, zeker en vast! Heb ik me mij alles neergelegd, neen maar ik kan ermee leven ...

Geniet van alles in het leven.
Kusjes en knuffels
Anja 😘😍😍

Bestralingen

😉😉Jaja, ik leef nog. Is idd een tijdje geleden maar hier ben ik nog eens met nieuws. De afgelopen weken nog redelijk veel afgezien van de strengen tot vorige week, plotseling kreeg ik er geen meer bij; enkel de hardnekkige is er nog maar doet gelukkig niet meer zo veel pijn en daardoor kan ik nu eindelijk na veel oefenen mijn arm terug helemaal bewegen zoals het moet. Mijn litteken geneest heel goed en het vocht in mijn arm is stabiel. Ondertussen 2x naar de bestralingsdienst moeten gaan: oefenen voor mijn ademhaling en ct scan waarop ze bepalen welke gebieden ze gaan bestralen + kleine punt tattootjes gekregen. Ben ook terug gaan sporten, lopen met mijn buurvrouw, na 2 bevallingen had zij ook al 2jaar geen sport meer gedaan en ik wou ook terug herbeginnen, kwam goed uit. De 1ste keer 3km lopen was echt wel afzien, ademhaling viel mee maar dat tempo jawadde, de chemo doet je lichaam toch wel aftakelen, ik had zware benen maar o zo gelukkig dat ik dit gedaan had. De 2de keer ging al stukken beter en de 3de keer nog beter. Ondertussen zijn we aan 5km en het gaat super, joepie.

Net 4 bestralingen achter de rug, na de 1ste had ik wat vocht in mijn arm en zijkant rug, gelukkig door zelfmassage, massage door mijn vrouw en de kiné is het nu terug stabiel, hopelijk blijft het zo. Huid begint al een klein beetje rood te zien maar heb er nog geen last van. De bestraling zelf duurt 4x20sec, ze stralen dus op 4 verschillende plaatsen. 1ste keer was eventjes wennen, moet dus speciaal adem halen en ik moet tussen de bar blijven om mijn hart te beschermen, zit je eronder bestraalt het apparaat niet, zit je erboven dacht ik dat dit ok was maar blijkbaar niet 😕, de 1ste keer deed ik dat dus soms en moest zo 4x direct na elkaar mijn adem inhouden en dat was toch zwaar 😮, gelukkig kwamen ze toen zeggen dat ik effectief tussen de bar moest blijven, wat ik nu steeds doe. Ook is het toestel eens stuk en slaat het tilt en zo kan je dus tijdens 1 sessie wel 7x je adem inhouden of zelf meer, maar zoals gezegd momenteel verloopt alles goed. Blijkbaar komen de problemen meestal voor na 3 weken (jeuk huid, rode huid, soms sliklasten...).

Ook heb ik mijn definitie prothese ondertussen, we zijn naar Grimbergen gegaan, super vriendelijke madam die er veel van kent, je wordt goed ontvangen in een ruimte achteraan. Nog nooit van m'n leven zoveel beha's gepast 😂, maar super blij met mijn aankopen: 3 beha's, een sport beha en een bikini, echt wel verschoten van de keuze die ze hebben, super modern, kleurrijk precies of een gewone winkel enkel heb ik dan natuurlijk aan de zijkant een opening om mijn prothese in te plaatsen. Dat ding erin stoppen is soms ook wringen hoor, zeker dat ik altijd vlug vlug klaar wil zijn. Mylo vind dit super hé, mijn fop borst, hij wilt er steeds aan voelen. Toen ik die net had, was hij wel heel blij voor z'n mama, 's anderen daags deed ik hem naar school en de weg naar ginder zei hij aan z'n klasgenootje mama haar fop borst is binnen (hilarisch), tja, hij is direct. Nu hoop ik dat hij dit niet aan wildvreemde mensen gaat zeggen, hem kennende .... Hoe zit zo'n fop borst eruit? Zie fototjes.

 Is best wel zwaar hoor, als je je beha moet aandoen, weegt toch serieus en was in het begin wennen terug een beha aandoen. Nu mag ik helaas geen aandoen tijdens de bestralingen of onder een katoenen hemdje aandoen, door de wrijvingen en het te hard spannen kan je de huid beschadigen en als dit zou gebeuren dat de huid scheurt, tja, dan heb je ontzettend veel pijn. Als we eens iets gaan eten of ergens naartoe gaan dan doe ik ene aan, maar verkies liever van niet, ik wil geen risico nemen want mijn beha's spannen echt wel. Na de bestralingen, 2 weken later, mag ik normaal gezien weer beha aandoen. Die fop borst is precies gemaakt uit zachte silicone en echt waar, degene die weten dat ik een borstamputatie ondergaan heb, weten het maar echt niemand ziet dus een enkel verschil tussen de 2 borsten. Zelfs in mijn nieuwe bikini zie je dat dus niet, super eigenlijk hé.

Velen vragen ook ga je een reconstructie laten doen en echt NEEN, het is een gevolg van borstkanker en ik ben het ondertussen al gewoon; ook de verhalen van vele mensen die dit hebben laten doen, zijn ook niet steeds hoopgevend: lichaam stoot het af, sommigen ondergaan 3 operaties, diepflap mislukt etc ... Moest ik nu in de 20 zijn ja, mss dan wel maar nu: ben 42j, getrouwd, 2 kindjes en voor mij hoeft het niet. Tach accepteert ook mijn beslissing en kan ermee leven, iedereen happy.

Voilà, ik zou zeggen voor iedereen fijne feestdagen, geniet ervan, profiteer van het leven ....

Hopelijk wordt 2017 een veel beter jaar dan 2016 voor mezelf en mijn familie maar daar twijfel ik niet aan.

Liefs
Anja

 

 

Uitslag + verder verloop

Hoi hoi, gisteren was het dan de dag! Allereerst was er de wondzorg en gelukkig mocht mijn tweede en laatste drain eruit! Gepraat over mijn strengen probleem en ze konden me daar ook niet echt verder helpen, veel stretchen en wachten tot die hardnekkige uitgedroogd is om die te kunnen breken want hij is te elastisch. Brute pech natuurlijk, nog een beetje afzien. Daarna gesprek met de radiografist/oncoloog over verloop en uitslag. Het is beetje een dubbel gevoel; Al bij al redelijk goed nieuws: van de 15 okselklieren was er maar 1 aangetast, 2 tumors gevonden in de borst met gladde omtrek wat wilt zeggen dat ze alles mee hebben. 1 tumor graad 1 , de ander graad 2 (iets minder goed maar niet dramatisch), het gaat tot graad 3. nu volgt de bestraling: 25 gewone bestralingen en 8 boost bestralingen op de klier achter mijn borst die we nog moesten behandelen. Daar het aan de linker kant is waar mijn hart ligt, moet ik extra sessie ademhalingsoefeningen volgen voor de bestralingen. Want als ik dit niet zou doen, heb ik meer kans op een hartinfarct. Moet blijkbaar diep inademen (dan zet je je borstkas vooruit waardoor je hart meer naar achteren schuift). Dit moet ik nog aanleren. De bestralingen zelf beginnen op 6/12 tot 10/01/2017. Daar het een hormoongevoelige borstkanker is moet ik in mijn menopauze zitten (dus eierstokken mogen niet meer werken), dit willen ze doen via een maandelijkse spuit in de buik te geven gedurende 5jaar. 70 spuiten in totaal, lijkt me veel en op de duur wordt je buik ook hard van die spuiten. Ze kunnen ook mijn eierstokken eruit halen of ze zelfs bestralen. tach zei direct is dit niet eerder beter voor jou? Gesproken met de hoofdradiografist en die was niet zo happig daarvoor. Na die 5 jaar stop je met de spuiten en dan ben je terug uit de menopauze mss en wie weet ipv 5 jaar moet ik verder met deze behandeling voor nog eens 5 jaar. Op 22 Nov zou ik de eerste spuit moeten zetten maar ga eerst nog eens zien of ik toch niet kan geopereerd worden aan de eierstokken. Ook moet ik dagelijks een pilletje nemen femara (hormoonpil) gedurende 5jaar. De fameuze pil die ik eigenlijk niet zo leuk vind, je krijgt vapeurs en gewrichtsproblemen, bij de één meer dan de ander maar hopelijk sta ik niet dagelijks op als een oud vrouwtje van 70jaar. Ook heb ik mijn overlevingskansen gevraagd, ze willen dit eigenlijk niet meedelen maar toch gevraagd. Is voor mij gewoon om te weten, natuurlijk zijn die niet precies maar toch voor mezelf wou ik dit zeker weten. Ze delen dit niet graag mee omdat de meeste mensen 100% willen horen, natuurlijk weet ik dat dit niet haalbaar is! 82% op 10jaar zijn mijn kansen, dus 18% op eventueel terugkomst van de kanker. Tja, ben nu natuurlijk niet wijzer geworden daarmee maar vind het niet zo slecht eigenlijk gezien 2 tumors en aangetaste klieren, niet? Sowieso denk ik dat het zeker terug komt éénmaal het in je lijf zit, ben nu mss sarcastisch, kweet het maar ik denk het. Ik ben en blijf positief hoor, geen paniek maar gewoon realistisch. Mijn leven is zo veranderd, niet enkel dat van mij, van mijn gezin eigenlijk. Ik zal nooit meer de Anja zijn van voor de borstkanker, fysisch zeker niet en mentaal ook niet (ben nog sterker geworden). Als je merkt dat je nu nog 5 jaar aan deze ziekte wordt herinnerd, dagelijks pilletje nemen, maandelijks spuit, mss dagen hebben dat ik overal spierpijn heb etc.... kan je gewoon niet meer leven zoals vroeger. Het zij zo .... in ieder geval, ga ik nog profiteren van de hopelijk nog vele jaren die ik nog tegoed heb beginnende met een weekend sinterklaas op een landal park!!!
Tot binnenkort
Liefs en kusjes
Anja

Eerste controle en wachten op het verdict 8/11

Na het ontslag uit het ziekenhuis had ik vooral moeite met mijn drains pff, wat een merde is dat zeg. Overal mijne "sacoche" meesleuren was toch eventjes wennen voor mij. We moesten plaats verwisselen in de zetel, moest veranderen van kant in bed om toch die dingen een plaats te geven. Na 2 dagen begon ik ook pijnscheuten te hebben in mijn boven arm biceps, kon met moeite mijn oefeningen doen en vond het redelijk lastig. Vertelde dit aan de kiné en ze voelde daar wel zeker 5 strengels zitten (komt overeen met een rechte draad eigenlijk die je zo verschillende keren draait die tenslotte niet meer recht is maar helemaal vernesteld is), ze verschoot er wel van dat ik op 1 week tijd er al zoveel heb opgelopen. Via een zeer pijnlijke manier haalt ze die knopen eruit zodat alles weer op z'n plaats zit, jawadde zeg AFZIEN (zelfs Tach hoorde iets kraken), die ene dag heeft ze er 3 losgemaakt, toen zag ze dat de andere 2 voor morgen gingen zijn, kon echt niet meer van de pijn. De volgende dag ging het al stukken beter met mijn arm oef, maar voelde dat het nog niet gedaan was en dat die andere 2 ook moesten losgemaakt worden. Maar mijn oefeningen gingen beter, was meer mobiel en dat voelde stukken beter.  Zoals ik al zei en verwachtte die okselklieren weghalen vond/vind ik echt niet leuk. De controle verliep goed, 1 drain is eruit gelukkig, de ander blijft zitten tot 8/11. Ook de oncoloog trok eens aan mijn pijnlijke arm en merkte de strengels op, schijnt normaal te zijn hoe jonger hoe meer strengels, dankjewel. Alle dagen moet kiné er dus een paar uittrekken, echt vreselijk pijnlijk. Het is natuurlijk nog maar 11 dagen na operatie maar wat teleurstellend voor iemand als mij om bepaalde dingen niet te kunnen, zelfs mijn arm strekken lukt me amper, mijn arm naar boven doen ook niet, voel me soms echt een sukkelaar, maar moet geduld hebben en is dat nu eens het enige wat ik niet heb lol. Ondertussen lekt mijn resterende drain aan de insteekwonde en moeten we nu extra verzorging geven om die zo lang mogelijk te houden want ik verlies nog teveel vocht om hem eruit te halen, anders zal het vocht in mijn lichaam blijven en dat is niet goed voor me, dus. Ook hebben we afscheid moeten nemen van één van onze poezen, Grisette, 13 jaar en al ruim 5 jaar had ze suikerziekte, jammer en zeker in deze periode. Maar we laten ons niet hangen en gaan door. Dikke dikke knuffel aan mijn madam die het momenteel een beetje moeite heeft om alles te plaatsen. Na 8/11 post ik hier zeker het resultaat van de biopsie etc, dan weet ik wat me nog te wachten staatn hoeveel bestralingen etc en hoe mijn kansen eruit zien. Duimen op goed nieuws!!

Tot binnenkort, Anja

Operatie gelukt

19/10 dag van de operatie, was een lange morgen, was pas gepland als 3de dus wist ik dat het lang wachten ging zijn. Ook had ik honger want had al niets meer gegeten sinds 20u. Om 12u30 zijn ze me komen halen naar beneden, daar gedropt in de wachtzaal, daar heb ik nog anderhalf uur gewacht, uiteindelijk lag ik om 14u15 op de operatiekamer. Rond 17u30 ontwaakte ik op de wachtzaal, was daar nog als laatste blijkbaar, was nog groggy en voelde een spannend verband rondom mijn borsten (borst eigenlijk). Pijn had ik een beetje maar viel mee. Pas om 18u30 of net iets later kwam ik terug op mijn kamer, daar was mijn vrouw al aan het panikeren waar ik maar bleef. Alles leek goed te hebben verlopen, de chirurg en assistenten kwamen nog eens langs en bevestigden de goede afloop van de operatie, uitslag van de tumors is pas voor binnen 3 weken dus meer kunnen ze daar niet over zeggen. Ik was wel moe en ben eigenlijk bijna direct gaan slapen, ik mocht die nacht niet uit bed, had een infuus, dan die 2 drains, ging moeilijk zijn en eerlijk gezegd was ik blij. Om de 2uur kwamen ze checken hoe het met me ging, temperatuur, bloeddruk, bloed opschrijven die in de Redon potjes liepen en gaven ze me sowieso een pijnstiller via baxter. Al bij al verliep de nacht eigenlijk goed. De dag nadien besef je dan toch iets meer omdat ik dan niet meer groggy ben. Infuus mocht weg en ze bekeken de wonde (ik stiekem ook gekeken), er was een beetje vocht in de wonde en daarom moesten ze er een beetje op duwen, jawadde dat deed geen deugd hoor. Dan de eerste keer opstaan, duizelig zijn, die Redon potjes telkens meenemen (gelukkig zit dat ik een zakje) niet evident. Kon me eigenlijk al direct zelf wassen al zittend op een stoel, enkel voor mijn rug hielpen ze dan mee. Ze verschoten ervan dat ik al zo zelfstandig was de verpleegsters. Moet wel zeggen dat de pijn meeviel maar eenmaal dafalgan uitgewerkt, voelde ik dit toch; Het enige wat ik had was een te lage bloeddruk en dat voelde ik wel, soms eens duizelig zijn en wou een beetje stappen maar moest opletten en moest in de gang blijven. Diezelfde avond vroeg gaan slapen rond 21u, deed me deugd, was moe, had amper geslapen in de dag. Goeie nacht gehad in tegenstelling van vorige nacht, kwamen ze me maar om de 4 uur wakker maken oef. Vrijdag was dan D-day, verband mocht eraf. Al bij al viel dit reuze mee, echt, het is een mooi litteken en de snede is niet zo diep tot in de oksel, ik was in ieder geval super bij dat het verband weg was, op den duur werd het echt ambetant. Ze hebben de wonde mooi verzorgd en dan direct mijn bh aangedaan speciaal om er de voorlopige porthese in te plaatsen, had toen de bandagist nog niet gezien en deden ze een beetje watte in. Ze hebben ook gezegd hoe ik me moet aankleden met die drains nog in me en hoe ik me moet wassen. Nog geen half uur later was de kiné er al, de assistent mocht woensdag mijn operatie bijwonen, hij vond het leerrijk en gaf me uitleg ivm oedeem en gaf me oefeningen mee die ik nu 2x/dag moet doen om schouder en arm zo snel mogelijk terug mobiel te krijgen. Die oefeningen gingen al redelijk goed moet ik zeggen, was al fier op mezelf. Daarna naar de bandagist en heb ik nu ook mijn voorlopige zachte prothese en binnen 6 weken mag ik dan om mijn definitieve prothese. De rest van de dag verliep goed, zag nog een laatste keer de chirurg en die zei zondag mag je naar huis maar je moet je kalm houden en je mag naar huis met de 2 drains, normaal zou er 1 weg mogen maar ik verlies nog te veel bloed en daardoor naar huis met 2, tja als het maar dat is, zou ook komen door de chemo, ik zal niet zo vlug genezen als een ander schijnt. Voor het eerst kwamen de kindjes ook op bezoek, super blij om ze te zien en al bij al viel het goed mee, ze hebben zelfs mijn geamputeerde borst al gezien en begrijpen het. Goeie nacht gehad en ik hoor net dat ik naar huis mag een dag vroeger, joepie. Nu zal er dagelijks iemand van wit-gele kruis komen om de wonde te verzorgen en om mijn rug en oksels te wassen en 3x/week kiné en dan volgende week vrijdag terug op controle. Nu zal ik proberen om thuis met de drains ook mijn positie te vinden, komt allemaal goed.

Onderaan een paar foto's van ziekenhuis en de drains met zakje die ik dus overal mee moet nemen.

Bedankt in ieder geval voor alle steun via Facebook, sms, tf etc ... Speciale dank aan mijn papa die voor de kids heeft gezorgd en aan mijn madam, die me ook steeds steunt, samen STERK!!

Jullie horen nog van me, liefs Anja

 

Fase 2 begint op 19/10/2016

Voila, net terug thuis na weer een drukke voormiddag in het ziekenhuis. Mijn operatie gaat dus door op 19/10, 18/10 moet ik al binnen gaan tegen 16u. Is redelijk vlug maar de gebruikelijke wijze is 3 weken na laatste chemo operatie en dat zal exact zo zijn. Uit de petscan en andere onderzoeken is gebleken dat de tumor idd veel gekrompen is en dat mijn lymfeklieren oksel schoon zijn op echo en petscan maar ze halen ze er allemaal uit daar ze denken dat niet alles weg is maar er nog micro fobisch dingen aanwezig zijn. Sowieso worden deze dan onderzocht en 3 weken later horen we dan de uitslag. Er is wel nog een kleine tumor achter mijn borstbeen/kas en die is niet weg. Deze kunnen ze via operatie niet verwijderen en zullen ze behandelen via bestralingen nadien, dat is niet zo'n leuk nieuws maar ja, ze gaan gewoon een hogere dosis bestraling geven en hopelijk gaat deze dan ook weg hé. Door deze tumor kan ik slikproblemen krijgen omdat de tumor redelijk dicht bij slokdarm ligt. Maar fase per fase alles bekijken, nu eerst de operatie. Goed gesprek gehad met een trajact begeleidster die het verloop heeft uitgelegd wat er gaat gebeuren en de gevolgen nadien. Toch een hele boterham om te horen, ook eens mogen voelen aan een borstprothese, toch raar zo'n kippefilet, zo noem ik dit, zal allemaal wennen zijn maar voornaamste is genezing!! Ook moet ik thuis een ontsmettingsschema volgen om niet een ziekenhuisbacterie op te lopen. Moet me 5 dagen voor operatie wassen dagelijks met speciale zeep en een antibacteriële zalf 2x/dag in mijn neus doen, had ik nog nooit van gehoord maar beter volkomen zeker hé. Moet tot de zondagnamiddag blijven in het ziekenhuis, ten laatste tot maandag. 2 dagen na de operatie halen ze het verband eraf en zal ik mogen kijken naar de wonde, zal spannend zijn. Zal ook nog ene drain hebben om naar huis te gaan maar er komt iemand van wit-gele kruis dagelijks langs en ik moet voor de wonde check-up naar UZ zelf.

Voila na de operatie schrijf ik wel een update van mezelf, ben ik nerveus JA, maar zeker nog steeds positief om deze ziekte te verslaan!!!!
Ik zou zeggen duimen voor me dat alles goed verloopt en we horen elkaar nog wel.
Knuffel Anja

Fase 1 zit erop, op naar fase 2

Zoals de meesten weten is mijn chemo iets vroeger gestopt dan gepland, oncoloog wou geen risico nemen, had meer en meer last van mijn nagels, daar kwam nu ook etter uit + blauwe kleur eronder en mijn tenen die nooit meer wakker werden ... Het kon geen kwaad, moest er zeker 9 hebben en ik had er 10 van taxol, ging niks uitmaken qua resultaat. Ondertussen dus een tijdje zonder chemo en mijn nagels beginnen toch minder pijn te doen en af en toe komen mijn tenen eens wakker! We zijn dit weekend ook naar Molenheide gegaan, was een super weekend, veel gewandeld maar toch vermoeiend. Ook eens genoten van een pintje en een glaasje wijn, dit had ik verdiend me dunkt ...

Nu deze week en maandag onderzoeken: mammo/echo/petscan en dan dinsdag weten we de resultaten, is de tumor genoeg verkleind, zijn mijn okselklieren nu beter etc ... spannend eigenlijk wel. Dan ga ik ook weten wanneer de operatie zal zijn, denk de week van 17/10 of de week erop. Dan komt mijn papa slapen bij ons om voor de kids te zorgen zodat Tach naar mij kan komen op bezoek want ik moet 7 dagen in het ziekenhuis verblijven, kids vinden dit totaal niet leuk en verstaan het niet zo goed. Momenteel is het dan ook de kankermaand oktober en is er op ketnet "zet de pet op tegen kanker" een liedje over kanker en verschoten ze dat zelfs kleine kindjes ook kanker kunnen krijgen. Ze willen nu zo'n pet kopen, wel lief eigenlijk.

Voor de rest voel ik me beter en beter, voel dat de chemo beetje aan het weggaan is uit mijn lichaam maar heb sinds gisteren een beetje keelpijn, hopelijk gaat die vlug over, ben 5 maanden zo sterk geweest, zou zonde zijn als ik nu wel ziek word hé.

Voila, fase 2 zal er vlug zijn, tot volgende week met de uitslag.
Liefs Anja