Bestralingen

😉😉Jaja, ik leef nog. Is idd een tijdje geleden maar hier ben ik nog eens met nieuws. De afgelopen weken nog redelijk veel afgezien van de strengen tot vorige week, plotseling kreeg ik er geen meer bij; enkel de hardnekkige is er nog maar doet gelukkig niet meer zo veel pijn en daardoor kan ik nu eindelijk na veel oefenen mijn arm terug helemaal bewegen zoals het moet. Mijn litteken geneest heel goed en het vocht in mijn arm is stabiel. Ondertussen 2x naar de bestralingsdienst moeten gaan: oefenen voor mijn ademhaling en ct scan waarop ze bepalen welke gebieden ze gaan bestralen + kleine punt tattootjes gekregen. Ben ook terug gaan sporten, lopen met mijn buurvrouw, na 2 bevallingen had zij ook al 2jaar geen sport meer gedaan en ik wou ook terug herbeginnen, kwam goed uit. De 1ste keer 3km lopen was echt wel afzien, ademhaling viel mee maar dat tempo jawadde, de chemo doet je lichaam toch wel aftakelen, ik had zware benen maar o zo gelukkig dat ik dit gedaan had. De 2de keer ging al stukken beter en de 3de keer nog beter. Ondertussen zijn we aan 5km en het gaat super, joepie.

Net 4 bestralingen achter de rug, na de 1ste had ik wat vocht in mijn arm en zijkant rug, gelukkig door zelfmassage, massage door mijn vrouw en de kiné is het nu terug stabiel, hopelijk blijft het zo. Huid begint al een klein beetje rood te zien maar heb er nog geen last van. De bestraling zelf duurt 4x20sec, ze stralen dus op 4 verschillende plaatsen. 1ste keer was eventjes wennen, moet dus speciaal adem halen en ik moet tussen de bar blijven om mijn hart te beschermen, zit je eronder bestraalt het apparaat niet, zit je erboven dacht ik dat dit ok was maar blijkbaar niet 😕, de 1ste keer deed ik dat dus soms en moest zo 4x direct na elkaar mijn adem inhouden en dat was toch zwaar 😮, gelukkig kwamen ze toen zeggen dat ik effectief tussen de bar moest blijven, wat ik nu steeds doe. Ook is het toestel eens stuk en slaat het tilt en zo kan je dus tijdens 1 sessie wel 7x je adem inhouden of zelf meer, maar zoals gezegd momenteel verloopt alles goed. Blijkbaar komen de problemen meestal voor na 3 weken (jeuk huid, rode huid, soms sliklasten...).

Ook heb ik mijn definitie prothese ondertussen, we zijn naar Grimbergen gegaan, super vriendelijke madam die er veel van kent, je wordt goed ontvangen in een ruimte achteraan. Nog nooit van m'n leven zoveel beha's gepast 😂, maar super blij met mijn aankopen: 3 beha's, een sport beha en een bikini, echt wel verschoten van de keuze die ze hebben, super modern, kleurrijk precies of een gewone winkel enkel heb ik dan natuurlijk aan de zijkant een opening om mijn prothese in te plaatsen. Dat ding erin stoppen is soms ook wringen hoor, zeker dat ik altijd vlug vlug klaar wil zijn. Mylo vind dit super hé, mijn fop borst, hij wilt er steeds aan voelen. Toen ik die net had, was hij wel heel blij voor z'n mama, 's anderen daags deed ik hem naar school en de weg naar ginder zei hij aan z'n klasgenootje mama haar fop borst is binnen (hilarisch), tja, hij is direct. Nu hoop ik dat hij dit niet aan wildvreemde mensen gaat zeggen, hem kennende .... Hoe zit zo'n fop borst eruit? Zie fototjes.

 Is best wel zwaar hoor, als je je beha moet aandoen, weegt toch serieus en was in het begin wennen terug een beha aandoen. Nu mag ik helaas geen aandoen tijdens de bestralingen of onder een katoenen hemdje aandoen, door de wrijvingen en het te hard spannen kan je de huid beschadigen en als dit zou gebeuren dat de huid scheurt, tja, dan heb je ontzettend veel pijn. Als we eens iets gaan eten of ergens naartoe gaan dan doe ik ene aan, maar verkies liever van niet, ik wil geen risico nemen want mijn beha's spannen echt wel. Na de bestralingen, 2 weken later, mag ik normaal gezien weer beha aandoen. Die fop borst is precies gemaakt uit zachte silicone en echt waar, degene die weten dat ik een borstamputatie ondergaan heb, weten het maar echt niemand ziet dus een enkel verschil tussen de 2 borsten. Zelfs in mijn nieuwe bikini zie je dat dus niet, super eigenlijk hé.

Velen vragen ook ga je een reconstructie laten doen en echt NEEN, het is een gevolg van borstkanker en ik ben het ondertussen al gewoon; ook de verhalen van vele mensen die dit hebben laten doen, zijn ook niet steeds hoopgevend: lichaam stoot het af, sommigen ondergaan 3 operaties, diepflap mislukt etc ... Moest ik nu in de 20 zijn ja, mss dan wel maar nu: ben 42j, getrouwd, 2 kindjes en voor mij hoeft het niet. Tach accepteert ook mijn beslissing en kan ermee leven, iedereen happy.

Voilà, ik zou zeggen voor iedereen fijne feestdagen, geniet ervan, profiteer van het leven ....

Hopelijk wordt 2017 een veel beter jaar dan 2016 voor mezelf en mijn familie maar daar twijfel ik niet aan.

Liefs
Anja

 

 

Uitslag + verder verloop

Hoi hoi, gisteren was het dan de dag! Allereerst was er de wondzorg en gelukkig mocht mijn tweede en laatste drain eruit! Gepraat over mijn strengen probleem en ze konden me daar ook niet echt verder helpen, veel stretchen en wachten tot die hardnekkige uitgedroogd is om die te kunnen breken want hij is te elastisch. Brute pech natuurlijk, nog een beetje afzien. Daarna gesprek met de radiografist/oncoloog over verloop en uitslag. Het is beetje een dubbel gevoel; Al bij al redelijk goed nieuws: van de 15 okselklieren was er maar 1 aangetast, 2 tumors gevonden in de borst met gladde omtrek wat wilt zeggen dat ze alles mee hebben. 1 tumor graad 1 , de ander graad 2 (iets minder goed maar niet dramatisch), het gaat tot graad 3. nu volgt de bestraling: 25 gewone bestralingen en 8 boost bestralingen op de klier achter mijn borst die we nog moesten behandelen. Daar het aan de linker kant is waar mijn hart ligt, moet ik extra sessie ademhalingsoefeningen volgen voor de bestralingen. Want als ik dit niet zou doen, heb ik meer kans op een hartinfarct. Moet blijkbaar diep inademen (dan zet je je borstkas vooruit waardoor je hart meer naar achteren schuift). Dit moet ik nog aanleren. De bestralingen zelf beginnen op 6/12 tot 10/01/2017. Daar het een hormoongevoelige borstkanker is moet ik in mijn menopauze zitten (dus eierstokken mogen niet meer werken), dit willen ze doen via een maandelijkse spuit in de buik te geven gedurende 5jaar. 70 spuiten in totaal, lijkt me veel en op de duur wordt je buik ook hard van die spuiten. Ze kunnen ook mijn eierstokken eruit halen of ze zelfs bestralen. tach zei direct is dit niet eerder beter voor jou? Gesproken met de hoofdradiografist en die was niet zo happig daarvoor. Na die 5 jaar stop je met de spuiten en dan ben je terug uit de menopauze mss en wie weet ipv 5 jaar moet ik verder met deze behandeling voor nog eens 5 jaar. Op 22 Nov zou ik de eerste spuit moeten zetten maar ga eerst nog eens zien of ik toch niet kan geopereerd worden aan de eierstokken. Ook moet ik dagelijks een pilletje nemen femara (hormoonpil) gedurende 5jaar. De fameuze pil die ik eigenlijk niet zo leuk vind, je krijgt vapeurs en gewrichtsproblemen, bij de één meer dan de ander maar hopelijk sta ik niet dagelijks op als een oud vrouwtje van 70jaar. Ook heb ik mijn overlevingskansen gevraagd, ze willen dit eigenlijk niet meedelen maar toch gevraagd. Is voor mij gewoon om te weten, natuurlijk zijn die niet precies maar toch voor mezelf wou ik dit zeker weten. Ze delen dit niet graag mee omdat de meeste mensen 100% willen horen, natuurlijk weet ik dat dit niet haalbaar is! 82% op 10jaar zijn mijn kansen, dus 18% op eventueel terugkomst van de kanker. Tja, ben nu natuurlijk niet wijzer geworden daarmee maar vind het niet zo slecht eigenlijk gezien 2 tumors en aangetaste klieren, niet? Sowieso denk ik dat het zeker terug komt éénmaal het in je lijf zit, ben nu mss sarcastisch, kweet het maar ik denk het. Ik ben en blijf positief hoor, geen paniek maar gewoon realistisch. Mijn leven is zo veranderd, niet enkel dat van mij, van mijn gezin eigenlijk. Ik zal nooit meer de Anja zijn van voor de borstkanker, fysisch zeker niet en mentaal ook niet (ben nog sterker geworden). Als je merkt dat je nu nog 5 jaar aan deze ziekte wordt herinnerd, dagelijks pilletje nemen, maandelijks spuit, mss dagen hebben dat ik overal spierpijn heb etc.... kan je gewoon niet meer leven zoals vroeger. Het zij zo .... in ieder geval, ga ik nog profiteren van de hopelijk nog vele jaren die ik nog tegoed heb beginnende met een weekend sinterklaas op een landal park!!!
Tot binnenkort
Liefs en kusjes
Anja

Eerste controle en wachten op het verdict 8/11

Na het ontslag uit het ziekenhuis had ik vooral moeite met mijn drains pff, wat een merde is dat zeg. Overal mijne "sacoche" meesleuren was toch eventjes wennen voor mij. We moesten plaats verwisselen in de zetel, moest veranderen van kant in bed om toch die dingen een plaats te geven. Na 2 dagen begon ik ook pijnscheuten te hebben in mijn boven arm biceps, kon met moeite mijn oefeningen doen en vond het redelijk lastig. Vertelde dit aan de kiné en ze voelde daar wel zeker 5 strengels zitten (komt overeen met een rechte draad eigenlijk die je zo verschillende keren draait die tenslotte niet meer recht is maar helemaal vernesteld is), ze verschoot er wel van dat ik op 1 week tijd er al zoveel heb opgelopen. Via een zeer pijnlijke manier haalt ze die knopen eruit zodat alles weer op z'n plaats zit, jawadde zeg AFZIEN (zelfs Tach hoorde iets kraken), die ene dag heeft ze er 3 losgemaakt, toen zag ze dat de andere 2 voor morgen gingen zijn, kon echt niet meer van de pijn. De volgende dag ging het al stukken beter met mijn arm oef, maar voelde dat het nog niet gedaan was en dat die andere 2 ook moesten losgemaakt worden. Maar mijn oefeningen gingen beter, was meer mobiel en dat voelde stukken beter.  Zoals ik al zei en verwachtte die okselklieren weghalen vond/vind ik echt niet leuk. De controle verliep goed, 1 drain is eruit gelukkig, de ander blijft zitten tot 8/11. Ook de oncoloog trok eens aan mijn pijnlijke arm en merkte de strengels op, schijnt normaal te zijn hoe jonger hoe meer strengels, dankjewel. Alle dagen moet kiné er dus een paar uittrekken, echt vreselijk pijnlijk. Het is natuurlijk nog maar 11 dagen na operatie maar wat teleurstellend voor iemand als mij om bepaalde dingen niet te kunnen, zelfs mijn arm strekken lukt me amper, mijn arm naar boven doen ook niet, voel me soms echt een sukkelaar, maar moet geduld hebben en is dat nu eens het enige wat ik niet heb lol. Ondertussen lekt mijn resterende drain aan de insteekwonde en moeten we nu extra verzorging geven om die zo lang mogelijk te houden want ik verlies nog teveel vocht om hem eruit te halen, anders zal het vocht in mijn lichaam blijven en dat is niet goed voor me, dus. Ook hebben we afscheid moeten nemen van één van onze poezen, Grisette, 13 jaar en al ruim 5 jaar had ze suikerziekte, jammer en zeker in deze periode. Maar we laten ons niet hangen en gaan door. Dikke dikke knuffel aan mijn madam die het momenteel een beetje moeite heeft om alles te plaatsen. Na 8/11 post ik hier zeker het resultaat van de biopsie etc, dan weet ik wat me nog te wachten staatn hoeveel bestralingen etc en hoe mijn kansen eruit zien. Duimen op goed nieuws!!

Tot binnenkort, Anja

Operatie gelukt

19/10 dag van de operatie, was een lange morgen, was pas gepland als 3de dus wist ik dat het lang wachten ging zijn. Ook had ik honger want had al niets meer gegeten sinds 20u. Om 12u30 zijn ze me komen halen naar beneden, daar gedropt in de wachtzaal, daar heb ik nog anderhalf uur gewacht, uiteindelijk lag ik om 14u15 op de operatiekamer. Rond 17u30 ontwaakte ik op de wachtzaal, was daar nog als laatste blijkbaar, was nog groggy en voelde een spannend verband rondom mijn borsten (borst eigenlijk). Pijn had ik een beetje maar viel mee. Pas om 18u30 of net iets later kwam ik terug op mijn kamer, daar was mijn vrouw al aan het panikeren waar ik maar bleef. Alles leek goed te hebben verlopen, de chirurg en assistenten kwamen nog eens langs en bevestigden de goede afloop van de operatie, uitslag van de tumors is pas voor binnen 3 weken dus meer kunnen ze daar niet over zeggen. Ik was wel moe en ben eigenlijk bijna direct gaan slapen, ik mocht die nacht niet uit bed, had een infuus, dan die 2 drains, ging moeilijk zijn en eerlijk gezegd was ik blij. Om de 2uur kwamen ze checken hoe het met me ging, temperatuur, bloeddruk, bloed opschrijven die in de Redon potjes liepen en gaven ze me sowieso een pijnstiller via baxter. Al bij al verliep de nacht eigenlijk goed. De dag nadien besef je dan toch iets meer omdat ik dan niet meer groggy ben. Infuus mocht weg en ze bekeken de wonde (ik stiekem ook gekeken), er was een beetje vocht in de wonde en daarom moesten ze er een beetje op duwen, jawadde dat deed geen deugd hoor. Dan de eerste keer opstaan, duizelig zijn, die Redon potjes telkens meenemen (gelukkig zit dat ik een zakje) niet evident. Kon me eigenlijk al direct zelf wassen al zittend op een stoel, enkel voor mijn rug hielpen ze dan mee. Ze verschoten ervan dat ik al zo zelfstandig was de verpleegsters. Moet wel zeggen dat de pijn meeviel maar eenmaal dafalgan uitgewerkt, voelde ik dit toch; Het enige wat ik had was een te lage bloeddruk en dat voelde ik wel, soms eens duizelig zijn en wou een beetje stappen maar moest opletten en moest in de gang blijven. Diezelfde avond vroeg gaan slapen rond 21u, deed me deugd, was moe, had amper geslapen in de dag. Goeie nacht gehad in tegenstelling van vorige nacht, kwamen ze me maar om de 4 uur wakker maken oef. Vrijdag was dan D-day, verband mocht eraf. Al bij al viel dit reuze mee, echt, het is een mooi litteken en de snede is niet zo diep tot in de oksel, ik was in ieder geval super bij dat het verband weg was, op den duur werd het echt ambetant. Ze hebben de wonde mooi verzorgd en dan direct mijn bh aangedaan speciaal om er de voorlopige porthese in te plaatsen, had toen de bandagist nog niet gezien en deden ze een beetje watte in. Ze hebben ook gezegd hoe ik me moet aankleden met die drains nog in me en hoe ik me moet wassen. Nog geen half uur later was de kiné er al, de assistent mocht woensdag mijn operatie bijwonen, hij vond het leerrijk en gaf me uitleg ivm oedeem en gaf me oefeningen mee die ik nu 2x/dag moet doen om schouder en arm zo snel mogelijk terug mobiel te krijgen. Die oefeningen gingen al redelijk goed moet ik zeggen, was al fier op mezelf. Daarna naar de bandagist en heb ik nu ook mijn voorlopige zachte prothese en binnen 6 weken mag ik dan om mijn definitieve prothese. De rest van de dag verliep goed, zag nog een laatste keer de chirurg en die zei zondag mag je naar huis maar je moet je kalm houden en je mag naar huis met de 2 drains, normaal zou er 1 weg mogen maar ik verlies nog te veel bloed en daardoor naar huis met 2, tja als het maar dat is, zou ook komen door de chemo, ik zal niet zo vlug genezen als een ander schijnt. Voor het eerst kwamen de kindjes ook op bezoek, super blij om ze te zien en al bij al viel het goed mee, ze hebben zelfs mijn geamputeerde borst al gezien en begrijpen het. Goeie nacht gehad en ik hoor net dat ik naar huis mag een dag vroeger, joepie. Nu zal er dagelijks iemand van wit-gele kruis komen om de wonde te verzorgen en om mijn rug en oksels te wassen en 3x/week kiné en dan volgende week vrijdag terug op controle. Nu zal ik proberen om thuis met de drains ook mijn positie te vinden, komt allemaal goed.

Onderaan een paar foto's van ziekenhuis en de drains met zakje die ik dus overal mee moet nemen.

Bedankt in ieder geval voor alle steun via Facebook, sms, tf etc ... Speciale dank aan mijn papa die voor de kids heeft gezorgd en aan mijn madam, die me ook steeds steunt, samen STERK!!

Jullie horen nog van me, liefs Anja

 

Fase 2 begint op 19/10/2016

Voila, net terug thuis na weer een drukke voormiddag in het ziekenhuis. Mijn operatie gaat dus door op 19/10, 18/10 moet ik al binnen gaan tegen 16u. Is redelijk vlug maar de gebruikelijke wijze is 3 weken na laatste chemo operatie en dat zal exact zo zijn. Uit de petscan en andere onderzoeken is gebleken dat de tumor idd veel gekrompen is en dat mijn lymfeklieren oksel schoon zijn op echo en petscan maar ze halen ze er allemaal uit daar ze denken dat niet alles weg is maar er nog micro fobisch dingen aanwezig zijn. Sowieso worden deze dan onderzocht en 3 weken later horen we dan de uitslag. Er is wel nog een kleine tumor achter mijn borstbeen/kas en die is niet weg. Deze kunnen ze via operatie niet verwijderen en zullen ze behandelen via bestralingen nadien, dat is niet zo'n leuk nieuws maar ja, ze gaan gewoon een hogere dosis bestraling geven en hopelijk gaat deze dan ook weg hé. Door deze tumor kan ik slikproblemen krijgen omdat de tumor redelijk dicht bij slokdarm ligt. Maar fase per fase alles bekijken, nu eerst de operatie. Goed gesprek gehad met een trajact begeleidster die het verloop heeft uitgelegd wat er gaat gebeuren en de gevolgen nadien. Toch een hele boterham om te horen, ook eens mogen voelen aan een borstprothese, toch raar zo'n kippefilet, zo noem ik dit, zal allemaal wennen zijn maar voornaamste is genezing!! Ook moet ik thuis een ontsmettingsschema volgen om niet een ziekenhuisbacterie op te lopen. Moet me 5 dagen voor operatie wassen dagelijks met speciale zeep en een antibacteriële zalf 2x/dag in mijn neus doen, had ik nog nooit van gehoord maar beter volkomen zeker hé. Moet tot de zondagnamiddag blijven in het ziekenhuis, ten laatste tot maandag. 2 dagen na de operatie halen ze het verband eraf en zal ik mogen kijken naar de wonde, zal spannend zijn. Zal ook nog ene drain hebben om naar huis te gaan maar er komt iemand van wit-gele kruis dagelijks langs en ik moet voor de wonde check-up naar UZ zelf.

Voila na de operatie schrijf ik wel een update van mezelf, ben ik nerveus JA, maar zeker nog steeds positief om deze ziekte te verslaan!!!!
Ik zou zeggen duimen voor me dat alles goed verloopt en we horen elkaar nog wel.
Knuffel Anja

Fase 1 zit erop, op naar fase 2

Zoals de meesten weten is mijn chemo iets vroeger gestopt dan gepland, oncoloog wou geen risico nemen, had meer en meer last van mijn nagels, daar kwam nu ook etter uit + blauwe kleur eronder en mijn tenen die nooit meer wakker werden ... Het kon geen kwaad, moest er zeker 9 hebben en ik had er 10 van taxol, ging niks uitmaken qua resultaat. Ondertussen dus een tijdje zonder chemo en mijn nagels beginnen toch minder pijn te doen en af en toe komen mijn tenen eens wakker! We zijn dit weekend ook naar Molenheide gegaan, was een super weekend, veel gewandeld maar toch vermoeiend. Ook eens genoten van een pintje en een glaasje wijn, dit had ik verdiend me dunkt ...

Nu deze week en maandag onderzoeken: mammo/echo/petscan en dan dinsdag weten we de resultaten, is de tumor genoeg verkleind, zijn mijn okselklieren nu beter etc ... spannend eigenlijk wel. Dan ga ik ook weten wanneer de operatie zal zijn, denk de week van 17/10 of de week erop. Dan komt mijn papa slapen bij ons om voor de kids te zorgen zodat Tach naar mij kan komen op bezoek want ik moet 7 dagen in het ziekenhuis verblijven, kids vinden dit totaal niet leuk en verstaan het niet zo goed. Momenteel is het dan ook de kankermaand oktober en is er op ketnet "zet de pet op tegen kanker" een liedje over kanker en verschoten ze dat zelfs kleine kindjes ook kanker kunnen krijgen. Ze willen nu zo'n pet kopen, wel lief eigenlijk.

Voor de rest voel ik me beter en beter, voel dat de chemo beetje aan het weggaan is uit mijn lichaam maar heb sinds gisteren een beetje keelpijn, hopelijk gaat die vlug over, ben 5 maanden zo sterk geweest, zou zonde zijn als ik nu wel ziek word hé.

Voila, fase 2 zal er vlug zijn, tot volgende week met de uitslag.
Liefs Anja

Einde is in zicht

Aftellen! Gisteren mijn 14de chemo gekregen, nog 2 te gaan, oef. Ik krijg nu steeds mijn chemo aan 80%, eenmaal ze zakken verhogen ze niet meer gelukkig. Mijn tenen blijven slapen en mijn nagels blijven pijn doen. Ze zijn zo bruin sommigen dat ik precies een rookster ben. Ook mijn haartjes

groeien terug, zo super zachte donshaartjes, kids kunnen er soms niet van afblijven, volgens verpleegsters en oncoloog moet ik ze na mijn laatste chemo afscheren die donshaartjes, is naar het schijnt goed voor de terug groei, dat zal in het begin allemaal grijze haartjes zijn en na een paar maanden zou het dan terug bruin moeten worden (mijn oorspronkelijke kleur) maar dat is niet voor direct. Hopelijk heb ik voor de feestdagen een beetje haar terug, maar ja 1cm/maand is gene vetten hé. Dus 10 taxol ontvangen en eigenlijk zou 9 voldoende zijn volgens oncoloog en daar ik problemen heb met tenen/nagels zou ik mogen stoppen??? Ik zeg dan: waarom schrijven jullie er dan 12 voor als 9 eigenlijk voldoende is? Vind dit eigenlijk bizar, de bal ligt bij mij. Stel je voor ik zeg stop ermee en dan

3 jaar later herval ik en wie weet is het dan omdat ik de laatste 2 niet heb gedaan, zou erg kwaad zijn op mezelf. Aan de andere kant wil ik natuurlijk stoppen hé maar ja nog 2 te gaan, nog een beetje tanden bijten en we zijn van deze periode af. Ik merk wel dat het zwaarder wordt, ik recupereer niet meer na een dag of 3 en heb er nu toch bijna 6 nodig en dan dag 7 terug chemo dus veel gewone dagen heb ik niet meer. Niet qua misselijkheid hé, maar qua smaak en mijne fysiek amai, erg erg, geen spieren meer. Ging naar de colruyt en had een klapmand vol met een paar flessen in en conserven, krijg ik dat niet meer uit mijn kar zeg, kon het opheffen maar een kar is diep, krijg ik er dus niet uit hé, heb ik hulp moeten inroepen van een super vriendelijke meneer maar toch zo confronterend voor mij als je weet dat ik in de fitness voor de chemo wel 45kg nam zonder problemen hé.

Op 11/10 heb ik afspraak bij de chirurg, dan zouden ze al de resultaten moeten ontvangen hebben van de echo/mammo en pet scan en dan zal ik normaal weten wanneer de operatie zal doorgaan, denk laatste week van oktober.

We hebben nog een weekendje molenheide geboekt weliswaar net voor mijn laatste chemo omdat september promomaand was maar we zijn blij, profiteren van ons laatste uitje vooraleer ik toch zeker tot volgend jaar vast zit met operatie/herstel/6 weken bestraling. Kids zullen super blij.

Voila ik ga blijven aftellen tot mijn laatste chemo, ik zou zeggen, tel mee met mij lol...

Kusjes Anja

Chemo aangepast op 80%

Hallokes,

De voorbije week had ik redelijk veel klachten die zijn verergerd of bijgekomen. Mijn nagels nog steeds hetzelfde maar de pijn blijft nu continue en mijn tenen zijn echt achteruit gegaan. Momenteel slapen mijn tenen zowel langs beide kanten, maar rechterkant meer, is echt een raar gevoel. Kan geen schoenen verdragen of ze moeten large zijn en de toppen van de teentjes zijn gezwollen. Zelfs bij het stil zitten voel ik ze niet meer. Ook zijn de nagels van mijn grote tenen afgebrokkeld, nu bijna op rauw vlees. Daardoor heb ik samen met de oncoloog beslist om deze week maar 80% chemo te krijgen ipv 100%. Ze hebben me medicatie meegegeven tegen de zenuwpijnen maar die werken niet steeds bij iedereen. Heeft natuurlijk ook weer bijwerkingen, hoofdpijn, draaierigheid, verdikken, geen auto rijden, sommigen verliezen hun evenwicht pfffffffff waarom als je medicatie moet nemen tegen een bijwerking dat deze dan weer gepaard gaan met andere bijwerkingen??? Heb al geen om ze in te nemen. Ook gaf ze direct 75mg, terwijl er 25 & 50mg bestaat, waarom eerst niet lage dosis ipv direct de hoogste? Vorige keer gaven ze ook een hoge dosis en heb ik ze moeten verlagen, ondertussen lig je daar dan met een volle verpakking die je nooit ga gebruiken. Volgende week bekijken ze dan hoe ik gereageerd heb op de chemo en medicatie, indien geen veranderingen stoppen we met de chemo en gaat de operatie vroeger door maar natuurlijk zou doorgaan beter zijn MAAR deze problemen kunnen blijvend zijn na de chemo en dat wil ik niet! Bij sommige lotgenoten hebben ze jaren na de chemo er nog last van omdat ze nt gestopt zijn, ik wil terug sporten maar met slapende tenen gaat dit moeilijk gaan. Nog 4 te gaan, je kunt niet voorstellen hoe ik aan het aftellen ben, ben het zo moe, 5 maanden is echt super lang. Verlang naar een frisse pint, glaasje cava, lekker eten die smaakt want alles smaakt anders. Voor die smaak kan het nog tot 3 weken na de chemo duren maar het gedacht alleen al ... tegen dat de smaak nu iets terug komt is de chemo daar weer dusja. Die cortizone niet meer moeten nemen, mijn lichaam is precies opgezwollen gedurende 4 dagen en tegen dat alles weer normaal is moet je ze terug innemen. Wat is mijn buik ook verdikt zeg, man man, waar zijn die buikspieren?????

Volgende week komen ze boven overal kurk leggen, dus deze week zijn we in de opruimmodus want behalve de grote meubelen moet alles weg en daar kruipt toch ook een beetje tijd in.

Ziezo, tot de volgende aflevering :-). Onderaan een paar foto's kids die eens kwamen meekijken ware ik zo een halve dag ben en helemaal onderaan met mijn kuffelpoes Gizmo die me dagelijks knuffelt en me gezelschap houdt in den dag.

Kusjes Anja

Sterk

Heylabakes,

Momenteel echt veel last aan de toppen van mijn vingers (vooral rechter hand) en tintelingen soms, vind ik niet zo leuk, zal het dinsdag eens bespreken, blijkbaar hebben ze mijn laatste 6 chemo's naar de dinsdag verschoven ipv maandag. Heb de neiging dat ik 1 op 2 chemo's meer last heb van symptomen dan de andere, raar. Mijn vingertoppen staat echt dik en rood, precies of er vocht in zit. Voor de rest niet ziek en voel ik me goed.

Iedereen zegt: je ziet er goed uit, je bent STERK!

Dat laatste.. je bent zo sterk. Dat hoor ik zo vaak de laatste tijd. Maar is dat wel zo??

Wat is sterk zijn?

• Ben ik sterk omdat ik accepteer dat ik kanker heb?
• Ben ik sterk omdat ik accepteer dat ik hiervoor chemo moet doorstaan?
• Ben ik sterk omdat ik accepteer dat mijn borst eraf moet?
• Ben ik sterk omdat ik accepteer dat mijn haar eraf is gegaan?
• Ben ik sterk omdat ik positief blijf en blijf lachen?
• Ben ik sterk omdat ik doorga met mijn leven?
• Ben ik sterk omdat ik vecht tegen deze ziekte?

Ik zie mezelf helemaal niet als sterk. Ik accepteer en ik vecht. Maar ik heb ook heel veel geluk.

• Geluk omdat de tumor verkleint is.
• Geluk omdat ik bijna geen chemo-bijwerkingen heb.
• Geluk omdat ik zoveel lieve mensen om me heen heb.
• Geluk met een pracht van een vrouw en mijn super lieve kinderen.

Er zijn zoveel anderen die zoveel sterker zijn als ik. Zij, die moeten vechten terwijl ze dat geluk van mij niet hebben..  die iedere kuur weer heel erg ziek zijn, die dit gevecht alleen moeten voeren.. Dát zijn de sterke mensen..

Ik niet, vind ik..

 

Wat ik dan wél ben?

Ik ben positief. Dus ik lach. Ik lach iedere dag. Ik haal kracht uit alles. Deze ziekte heeft me inzichten gegeven die ik anders nooit gehad had. Heeft me oa leren loslaten en (nog meer) leren feiten te accepteren die niet te veranderen zijn. Heeft me opener gemaakt tov andere mensen, meer te genieten van de kleine dingen in het leven.

 

En ik haal de positieve momenten overal uit:

• kaal worden is niet leuk, maar een tijdje de epilady laten liggen is super!
• chemo’s zijn niet leuk, maar ze maken me beter
• ik kan geen 10 km meer hardlopen, maar wat voel ik me goed als ik samen met de kids naar Walibi ga, eens ga fietsen met de elektrische fiets.
• mijn lijf heeft wat afgezien en nog steeds, maar ik vind mezelf nog steeds mooi.

En wat ik nog meer doe:
Ik laat deze klote ziekte niet nog meer kapot maken dan het al heeft gedaan. Ik weiger toe te staan dat het mijn leven nog meer verziekt. En ik schrijf alles op. Ik wil anderen laten zien hoe het leven ook kan zijn als je vecht tegen borstkanker. Dat dan ook het leven nog leuk kan zijn. Tuurlijk zijn er genoeg heftige momenten, maar ik lach nog iedere dag. En als ik met mijn blogjes maar 1 iemand kan laten lachen is mijn doel al bereikt…
Dus nee.. ik vind mezelf niet sterk. Ik ben gewoon mezelf. En ik hoop dat ik anderen, die ook vechten tegen welke ziekte dan ook, kan motiveren om ook zichzelf te blijven.
Dit gevecht ZAL ik winnen!!!!

Halverwege

Koekoek,

Hier ben ik nog eens, al bij al gaat het redelijk met me, merk wel dat ik iets meer moe ben en dat ik veel last heb van mijn nagels. Na de 3de taxol kreeg ik er pijn aan en nu nog steeds en begin in mijn duim de gevreesde tinteling te krijgen en gisteren ook aan andere vingers, vooral de topjes zijn super gevoelig zelfs bij het typen nu :-(. Hopelijk heb ik daar geen last meer van na de chemo, sommige mensen hebben daar nog maanden last van. Morgen pas mijn 4de taxol, dat beloofd. Denk dat de taxol nu toch ook begint door te dringen in mijn lichaam stilletjes aan. Ook het feit dat de kids thuis zijn en ikzelf meer "actief" ben dan anders merk ik dat ik toch niet meer de oude Anja ben intengendeel. Maar wie kan zeggen dat ze tussen de chemo's door 14km stapt op de dijk, naar walibi gaat, plosa en plosaqua, fietstocht maakt van 10km?? Ik ga zelfs soms mee op attractie maar niet vaak want door de chemo lijkt een snelle trein ineens "super' snel lol, dan ben ik precies zat.

Onze 3 daagjes aan zee waren super! Genieten met de kids, niet altijd even mooi weer maar we hebben er het beste van gemaakt. Daar toch iets voorgehad: toen we incheckten in het hotel, zei die van de receptie ga de sleutel aan je oma geven WTF man ik was er niet goed van hé, Nikita direct zeggen dat is wel mijn mama hé, natuurlijk schaamde meneer zich dood (terecht) maar toch voor je moraal is dat geen lachertje. Blijkbaar zie ik er nu 55j uit of mss wel ouder?? Vind dit niet zo leuk :-(. Dat was voor mij toch wel zwaar zoiets horen, zie ik er dan zo oud uit nu, moet zijn hé. Ik hoop echt na de chemo en als mijn haar terugkomt dat ik er dan terug 40 uitzie hoor of 45 maar geen 60 meer.

Ondertussen hoop ik snel dat we oktober zijn, echt waar, begint serieus lang te worden die chemo, nog 7 weken. Lijkt een eeuwigheid te zijn. Na 3 maanden heb ik het een beetje gehad verlang terug naar een pintje (lol) en dat mijn smaak terug komt. Dan komt de operatie en de bestralingen zal ook geen lachtertje zijn maar is iets anders en de bestralingen duren maar 6 weken in vergelijking met 5 maanden chemo.

Voilà, morgen terug chemo en binnenkort horen jullie me opnieuw.
Knuffel

Alles goed!

Hier ben ik dan nog eens,

Eigenlijk weinig te vertellen, het gaat goed met mij, zie veel minder af van de taxol, kan niet beter, mss worden ze wel zwaarder maar momenteel valt het goed mee. Enkel mijn nagels van mijn handen doen een beetje pijn, kan moeilijker kleine dingen ineen steken voor de kids bv maar doe er een verstevigende nagellak aan alhoewel dit natuurlijk niet zo veel helpt. Ook iets meer moe maar dat is ook normaal maar voor de rest mag ik zeker niet klagen! Nr 7 heb ik gisteren ontvangen, op naar nr 8 en dan zit in volgende week maandag in de helft oef.

Kids zijn nu beide thuis en heeft me toch terug een beetje stress lol, zeker onze actieve superman kan er wat van, zo zagen en waarom waarom haha, kan daar toch niet zo goed meer tegen.

Dus geen nieuws is goed nieuws hier hé, ik ga mijn best doen dat dit zo blijft.

Kusjes
Anja

Bevestigende uitslag echo en eerste taxol

Heykes, 

Zoals gedacht is het ook bevestigd (heb goed gespiekt vorige week :)), de grootste is 1cm gekrompen, de kleinere ook, ook zag de echo er stukken beter uit, minder zwarte plekken wat ook wijst dat de kanker goed reageert op de chemo. Ze zijn hier super content en ik ook. Nu 12 weken taxol en daarna nog een echo en terug een pet-scan voor de operatie. Vandaag 1 dag later voel ik me super, zelfs gisteren de dag van de chemo voelde ik niks, wat een verschil met de EC. Nu ze zeiden dat mss dag 4 of 5 iets minder kon zijn maar misschien ook niet. Het enige wat ik een beetje heb is een rood gezicht van de medicatie die ik zondag en gisteren moest innemen en veel de hik haha, deze nacht min 30 minuten last van gehad, ging niet over maar als het dit maar is. Zelfs al naar het toilet kunnen gaan, met de EC was dit pas de vrijdag.

 

Vorige week 2 daagjes naar Durbuy geweest, was heel tof, eerste keer weg sinds de chemo. Ook de eerste keer weg uit de streek, veel mensen keken me aan, was dat precies niet meer gewoon, iedereen in ons dorp weet er van of bijna iedereen dus dat deed wel een beetje raar. Er was aan het hotel een welness, had toen een badmuts op om niemand te schokeren met mijn kaal kopje, vond dat echt onwennig. Maar we hebben ons super geamuseerd en ik was doodop toen ik thuis kwam. Ik post straks een paar fotokes want niet iedereen die mijn blog leest heeft Facebook. Trouwens ook de eerste keer dat ik foto's gepost heb op Facebook met mijn sjaal, veel reacties gekregen (positief) van mensen die het nog niet wisten. Was precies de week van de eerste keer lol.

 

Ook hebben we de kamer van Mylo geschilderd en behangen, was eigenlijk wel redelijk zwaar voor me, was na 1 dag 2 lagen schilderen zo stijf als iets, echt, had het toch een beetje onderschat. Gelukkig heeft Tach dan ook 2 lagen geverfd want alleen ging moeilijk worden. Behangen hebben we samen gedaan, eerlijk gezegd zijn we best wel blij met het resultaat. We zijn een sterk team.

Foto van Mylo z'n nieuw geschilderd en behangen kamer

 

Foto andere kant van de kamer

 

 Boven foto in hotelkamer, hiernaast van mezelf en m'n schatje

Nog een andere kant van de kamer

Sorry dat de foto's onder elkaar staan maar na veel proberen werd ik er gek van en het blijft nu zo haha, geduld in m'n sterkste kant niet :). Meerder foto's staan op mijn Facebook indien er mensen zijn waarmee ik niet bevriend ben, stuur gerust een vriendschapsverzoek.

 

Tot later,

Anja

 
 

  

Resultaat echo

Goeiemorgen iedereen,

Vlug een berichtje daar veel mensen vragen naar het resultaat! De tumoren zijn verkleint (joepie) en de grote bijna 1 cm volgens dat ik heb gezien, het is bevestigd verkleint maar ik heb stiekem zitten aflezen op z'n schermpje (lol) en op mijn papieren was de grootste nu 2,8 op 1,8 op 2.8cm en heb nu de metingen niet hoger dan 1,8cm gezien! Natuurlijk weet ik pas maandag hoe exact het verkleint is maar 100% zeker dat het zo is. Ikke ben super blij want ging toch een teleurstelling zijn was er niks veranderd of zelfs vergroot. Nu weet ik het afzien heeft resultaat en dat is het voornaamste. Klaar voor fase 2 vanaf volgende week maandag.

Ook wil ik nieuwe mensen verwelkomen die mijn blog volgen, daar ben ik ook blij mee, de steun betekent veel voor me, wist niet dat ik zo geliefd was (bloos bloos). Steeds fijn om dit te horen. Ondertussen ook al een paar bezoekjes gehad, zo nog eens "normaal" doen is ook leuk en moedgevend.

Vandaag ook een speciale dag hier thuis, 8 jaar getrouwd met mijn madam, bij deze wil ik ze via deze blog ook bedanken voor haar steun. We hebben al veel watertjes doorzwommen, nu zelfs een storm, maar ook deze periode zullen we SAMEN overwinnen, we zullen er enkel sterker uitkomen.

Voilà, nu ga ik onze kleine man een plezier doen en de eerste laag in z'n kamer verven, en nee, ik ga niks forceren! Maar voel me momenteel super en z'n kamer is echt geen ballroom dus in een uurtje is dit gefikst want alles is gisteren al schilder klaar gemaakt en dan 4 uurtjes rust voor de 2de laag.

Toedeloekes
Ikke

Laatste EC is een feit, nu 12x taxol

Hallo iedereen,

Daar ben ik nog eens, maandag mijn laatste EC gehad, ben blij, het is toch een heel zware chemo. Momenteel voel ik me nog redelijk maar neem nog pilletjes dus vanaf morgen zal mijn humeur een beetje bergaf aan (wekelijkse traditie ondertussen) maar het feit dat het mijn laatste zware was, heb ik terug moed gevonden. Ik weet dat dit weekend moeilijk ga worden maar we slepen er ons wel door.

Maandag 11/7 heb ik controle echo, mammo en van mijn hart. Hopelijk is de tumor verkleint in mijn borst en deze in mijn oksel ook, duimen maar. Waarschijnlijk zullen ze maandag niks zeggen en ging ik normaal het resultaat pas horen 18/7 maar Tach wilt dat ik de dinsdag bel naar de kliniek want ze vind 1 week wachten lang. Volgens mij is de tumor niet verkleint of mss heel miniem, voel het nog steeds goed zitten in mijn borst maar vergoot (wat ook kan) denk ik niet. Benieuwd en hopen dat ik hier niet afzie voor niks!

Voor de rest is het hier STIL in huis zonder kids maat wat doet dit eens deugd, echt waar, zowel voor mij als voor mijn vrouw. Zie ze echt graag maar zo eens kunnen genieten van de stilte kan wonderen doen en ik voel me minder opgejaagd ook. Zaterdag komen ze thuis en Nikita vertrekt de zondag al met de chiro op kamp. Mylo al de maandag met de jeugdkring. Dan gaan we proberen Mylo zijn kamer te schilderen/behangen, hij zal super content zijn onze kleine man, het wordt een dinosaurus kamer! 1 muur behangen, de andere 3 schilderen. Het schilderwerk ga ik proberen op eigen tempo te doen, op mijn gemak, z'n kamer is ook niet super groot en tussen de lagen kan ik uitrusten en ben ik te moe in de namiddag kan Tach schilderen na haar werk, we gaan er een beetje teamwork van maken. Hij zal verrast zijn als hij thuis komt van zijn kamp. We hadden ook een nieuw bed (lage hoogslaper) besteld maar die zal niet op tijd geleverd worden dus zal deze verrassing voor een andere keer zijn.

Dit is het zo wat, als ik meer weet over de uitslag echo/mammo laat ik wel iets weten.

Ciao

Met vallen en opstaan

Na de euforie van de pilletjes kwamen er toch een paar zware dagen aan, kon ineens niet meer slapen, doodop zijn en niet kunnen slapen, zelfs overdag mijn middagdutje ook niet meer :(. 1 dagje cava, maar toen werden het er toch algauw 3 en dat is echt niet leuk. Er bovenop mijn down/emo moment dan, ben ik toch zaterdag gebroken. Het werd me eventjes allemaal te veel, de traantjes vloeiden zo maar zonder reden. Eerst alleen boven in de slaapkamer, nadien mijn schat erbij geroepen en dan in haar armen geweend. Zo'n raar gevoel, geen fut, negatieve dingen denken, het eventjes niet meer zien zitten. Ik heb het altijd het eerste weekend na de chemo maar deze keer was het erg, natuurlijk wordt het zwaarder en zwaarder en zullen er nog zo'n momenten komen maar wat haat ik deze X(. Op zo'n dagen zeg je dan tegen jezelf: ben zelfs nog niet halverwege! Zo raar dat dit opkomt hé, al eens gezegd aan de oncoloog maar schijnt perfect normaal te zijn, de medicatie die je inneemt voor en na de chemo zijn dan uitgewerkt en dat is dan een neveneffect ervan, je mag dan nog zo sterk zijn als je wilt, je kan daar niet tegen vechten. Maar goed, gelukkig zijn deze dagen niet te lang en herpak ik mezelf of beter gezegd mijn lichaam. Nu gaat het weer beter, nog niet top maar beter. Denk dat de dagen top minder en minder gaan zijn. In ieder geval maandag veel te vertellen aan de oncoloog want deze keer verschrikkelijk nieuwe symptomen bijgekregen. Ook is mijn geduld niet meer zo goed, kan minder en minder tegen het gezaag van Mylo (als je weet dat hij geen seconde zwijgt) is dit soms moeilijk voor mij en botst het net iets meer tussen ons dan vroeger. Hij heeft zo zijn willetje en wilt steeds de bovenhand en ik vind de energie niet meer om daar tegen te vechten of te onderhandelen waardoor ik vlugger op mijn tenen ben getrapt. Ze vetrekken beide zondag op kamp tot de zaterdag erop en eerlijk gezegd (sorry dat ik dit moet zeggen) kijk ik ernaar uit :-(. Het zal me deugd doen, de laatste EC komt eraan en ik weet dat het terug zwaar zal zijn dus zal ik deugd hebben aan de rust. Natuurlijk heb ik overdag de kinderen niet maar na school kunnen ze ook zo druk zijn en zoals gemeld kan ik daar niet zo goed meer mee om. Iedereen zegt wel "je ziet er goed uit" maar innerlijk is dat niet altijd zo, geloof me, ik worstel met mezelf. Tach zegt ook dat ik veranderd ben en dat kan ook zijn, er gebeuren dingen met mijn lichaam die maken dat ik "anders" ben. Dit zal waarschijnlijk beteren na de chemo, maar momenteel heb ik zelf mijn lichaam niet onder controle maar wees er zeker van dat ik mijn kids en mijn madam nog steeds super graag zie en dat ik ze dankbaar ben voor hun steun!!! Jullie horen me volgende week wel nog eens.
Anja

N° 3, nog 13 te gaan ...

Hallo,
Hier ben ik dan weer! Deze keer had ik terug een kamer met toilet joepie :). Vertelde dokter het feit van mijn maagklachten en de misselijkheid die redelijk onder controle was en ze hebben beslist om een maag beschermer voor te schrijven en een andere soort van medicatie tegen de misselijkheid; normaal gedurende 3 dagen pilletje slikken nu niet, ze hebben een product in mijn baxter gedaan en ik moet 's avonds een ander pilletje nemen, zeker 's avonds nemen want je voelt je dan een beetje suf en moe en als ik dat neem zeker niet auto rijden de dag nadien maar de eerste week rijd ik niet met de auto. Voelde deze keer precies ook de chemo in mijn lijf komen, speciaal, misschien ook door het feit dat ik redelijk moe ben. Sinds 2 dagen slaap ik slecht, ben echt kapot hé en toch niet kunnen slapen en overdag lukte het ook niet zo goed dit weekend.  Tijdens die ijsblokken voelde ik me echt niet goed, moest bijna overgeven, ze hadden beter niet veranderd van medicatie :P en nu ook een serieuze metaalsmaak in mijn mond. Mijn eerste nacht verliep redelijk, goed kunnen slapen maar voel me wel een beetje suf nu, geslapen in stukken tot bijna 9u, anders steeds 7u, dat pilletje 's avonds zal er wel iets mee te maken hebben. Maag redelijk, precies wel beter moet ik zeggen. Dus beetje misselijk de dag van de chemo en nadien bijna niks van symptomen. 2de nacht ook beter en goed geslapen, om 9u15 toch maar beslist om op te staan, dan heb ik nog 45min nodig om effectief wakker te worden, straf spul dat pilletje maar hey, het helpt fantastisch goed tegen de misselijkheid. Liever lui en moe dan ganse dagen misselijk te zijn niet?

Mylo had vorige week bubbeltjes op z'n rug, afspraak gemaakt bij de dokter, bleek het de zona te zijn, een na ziekte van de waterpokken veroorzaakt door stress, dokter denkt onrechtstreeks door mijn ziekte, zo weet je toch dat je kindjes het er toch moeilijk mee hebben. Ook Nikita heeft eindelijk toegegeven aan de begeleidster van het CKG dat ze het jammer vind en triestig is dat mama ziek is en dat ze wilt dat ik genees. Ook aan moetie begint ze nu dingen te vragen zoals waarom kan mama niet meer mee naar Walibi, waarom kunnen we niet op reis etc ... dan breekt m'n hartje toch zenne =((. Gelukkig gaan ze op dierenkamp en op kamp met de chiro en gaat Mylo nog met zijn meter naar zee maar ze willen natuurlijk met het gezin weg. We zullen zien in augustus, mss voel ik me redelijk en kunnen we mss ergens een dag of 3 naartoe.

Velen vragen ook hoe voel je je na de chemo omschrijf het eens maar eerlijk gezegd is dit niet zo gemakkelijk: I feel like shit lol, je bent misselijk maar moet niet overgeven (ik toch niet), je voelt dat de chemo in je lichaam zit de eerste dagen, zwaar hoofd, je maag ligt overhoop, je voelt je zwak, duizelig. Maar een mens leert telkens bij na iedere sessie, zo neem ik nu om de 4u sowieso mijn pilletje tegen de misselijkheid, neem ik de dinsdag al een zakje movikol tegen ontstopping, neem ik nu een pilletje bij tegen maagkrampen, zodat de symptomen draaglijker worden. Nog 1 EC te gaan en dan de taxol, benieuwd wat dit zal brengen.

Ondertussen supporten we ook voor de rode duivels >:)

                

 

Slukes iedereen

Kojak

Mijn GI Jane coupe is van korte duur, stilletjes aan transformeer ik in Kojak, ken je die nog? Dus moet ik nu wel degelijk mijn "chemo mutsjes" <):) aandoen, is wel wennen maar ook wel nodig, zelfs thuis doe ik het soms aan daar het echt wel koud is hé zo'n kale knikker. Nu kijken ze aan school toch wel hoor, zo van, humm :-? , zou die ziek zijn of niet, wat begrijpelijk is natuurlijk. Gelukkig is er steeds onze Mylo die me telkens doet opfleuren, met mijn GI Jane coupe vond hij dat ik op meester Dieter geleek en nu zegt meneertje, die vele kale plekken zijn precies om een bloempot op te zetten, waar haalt hij zijn fantasie vandaan ;)).
Ik heb 2 dagen gehad waar ik me niet zo goed in mijn vel voelde, heb dit precies steeds na een paar dagen chemo toediening, dan ben ik echt futloos en zin om niks te doen. Heb ook momenten dat ik echt moe ben en mijn middagdutje heb ik echt wel nodig; zaterdag ben ik met Tach gaan winkelen in de voormiddag, nadien haar gsm ophalen en ik was kapot, ben dus zeker niet in staat om meer actief te zijn. Zondag wou ik mee gaan naar Walibi, maar eerlijk gezegd, voel ik me daar niet in staat voor, heel jammer voor de kids maar ik heb geen zin om me te forceren en Walibi is toch wel heel druk voor mij. Ook mijn geheugen is echt niet meer accuraat, als ik aan iets denk, moet ik het direct doen want anders vergeet ik het zeker. Daardoor vergeet ik dan eens iets mee te geven naar school of als ze gaan slapen ergens anders om dingen mee te geven en dan ben ik soms teleurgesteld in mezelf.
Gelukkig is deze periode voorbij en voel ik me weer beter, is toch telkens een gevecht met mezelf om me "goed" te voelen, begint nu al zwaar te worden na 1 maand, nog 4 te gaan. Gisteren dan eens gaan shoppen met een vriendin 's morgens, was leuk en kalm en deed me deugd, nadien wel anderhalf uur geslapen maar het was het waard. Ik zal dus maar genieten van mijn paar goeie daagjes want maandag is niet veraf. Qua gewicht probeer ik de 48kg te behouden maar is niet zo evident, eigenlijk is chemo een soort van dieet voor mij alhoewel ik echt veel eet hoor en vettig, blijkbaar verdoe ik veel energie zelfs al doe ik zelden iets actiefs. Volgens Tach ben ik mijn stevige benen (voetbalbenen) verloren, zijn ze voor de helft gekrompen :-O.
Dit zijn zowat de laatste nieuwtjes, ik schrijf hier terug iets na maandag en zal genieten van mijn gezin dit weekend.
Toedeloekes
Ikke

Haartjes weg

Het is eindelijk zo ver, mijn haartjes vallen uit, het begon gisteren, had verschrikkelijke jeuk en toen ik begon te krabben had ik haar in mijn hand, deze morgen verloor ik er nu al gewoon door mijn haar te kammen dus bij deze beslist om mezelf een GI Jane coupe aan te schaffen, binnen een paar dagen ga ik toch niks meer hebben ... kan er mee leven, die knop had ik al omgedraaid eenmaal ik mijn lange haren had laten knippen. Voor Nikita is het schrikken, ze vind dit echt niet leuk. Het is gewoon een kwestie van tijd, ze gaat er wel aan wennen zoals de mama ... en nadien krijg ik terug mijn poedelcoupeke terug gelijk Fellaini :P.
   


Zeg nu zelf, wie is er mooier? Demi of ik? :-?

Vandaag voel ik me weer een beetje beter, de 4 dagen zijn voorbij, oef, deze keer waren ze minder zwaar maar toch, had veel last van mijn maag deze keer. Nu moet ik geen supplementaire medicatie meer nemen en kan mijn lichaam terug rusten tot de volgende sessie. Mijn humeur zit ook goed, wat wil een mens nog meer ...
Tot hoors en voor iedereen een fijn weekend! Knuffel Anja

2de chemo

/hihi,  gisteren dus mijn 2de chemo gehad en ik moet zeggen het is beter meegevallen dan mijn eerste; was dit nu het feit dat ik deze keer geen botscan had (radioactief spul in mijn lichaam) of dat mijn lichaam het deze keer beter accepteert, geen flauw idee maar we klagen er zeker niet over :)
De draadjes van de poortkatheter zijn er eindelijk uit, mag wel 3 dagen niet douchen daarna geen probleem meer. Als je goed kijkt zie je de katheter zitten, kleine welving in het midden van het litteken.

Deze keer had ik geen kamer maar een box met bed daardoor geen wc, wat een beetje ambetant was om te plassen maar ja, ze hadden gezegd de 1ste keer zeker een kamer nadien waarschijnlijk niet meer. Ik was 1kg afgevallen en zowel dokter als verpleging vonden dit ok, weeg nu 48 en in feite zei de dokter je lichaam kan gemakkelijk 45kg aan, zak ik lager, moet ik supplementen bijnemen maar momenteel nog niet. Ik eet ook gewoon super veel want die chemo slurpt veel energie op. Zelfs gisterenavond kunnen normaal eten, vorige keer niet dus dit komt in orde. Ivm met mijn duizeligheid moet ik het in het oog houden, kan te maken hebben met mijn bloeddruk die gisteren al redelijk laag stond. Eens naar huisdokter gaan en sta ik te laag moet ik bellen om te weten welk medicament ik moet nemen. Voor de rest verliep alles vlekkeloos, is nog steeds lang +/- 6u maar ja en die ijsblokken daar wen je niet aan :P Ik voel me dus al bij al goed, beetje misselijk maar verdraagzaam wat eigenlijk een goed rapport is hé ;) Ook deze nacht niet gezweet zoals de andere keren, wel veel wakker geweest maar dat is minder erg.
Voilà, dit was het dan, eigenlijk redelijk positief nieuws en hopelijk blijft dit zo ... tot later :-h
Kusjes Anja



Bijna weer zover, 2de chemo

Momenteel voel ik me echt goed, ik moet natuurlijk niet overdrijven in het huishouden maar ik ben minder of zelfs niet meer duizelig en zeker niet misselijk. Ik durf al meer auto te rijden maar zeker niet ver. Hoe lang nog: 2 dagen :-) want maandag is het weer zover, weer alhoewel zal pas de 2de keer zijn. Heb ik zin NEEN /no, lol ... :)) Het zal weer een zware week worden maar ik zie het zitten, als je je een paar dagen weer goed voelt vind je de moraal terug voor wat komt. Ik denk ook dat mijn haar binnenkort gaat uitvallen, het jeukt af en toe eens en dat wil zeggen dat het voor binnenkort is, benieuwd naar het resultaat daarvan en hoe de kinderen gaan reageren. Qua eten kan ik goed eten, alleen zijn de smaken echt wel anders bij sommige dingen: mijn Pepsi max is echt niet te drinken haha, geen smaak en echt niet lekker; ook eens snoepjes gegeten met volle goesting: of ik nu een maantje, kers, cola in mijn mond stak, ze smaakten allemaal het zelfde; ook warm eten smaakt soms anders, ik proef eerst echt wel de smaak van het vlees en een paar minuten later is die smaak compleet weg, echt bizar. Ook heb ik rare goestingen: ineens super veel zin in frietjes of americain of vleessalade precies of ik ben zwanger :). Ook krijg ik veel steunkaartjes via de post of een bloemstukje die mijn moraal zeker opbeuren, echt wel tof dat iedereen me steunt in deze strijd. Je hoort me dinsdag terug met een verslagje van mijn 2de chemo en duimen omhoog voor minder misselijkheid ... Toedeloe /bye

Hoe voel ik me

Hallokes,
De slechtste dagen zijn voorbij, laat ons zeggen 4 dagen echt misselijk en ziek dan steeds bergop! Gelukkig maar. Natuurlijk heb ik nog steeds eens momenten waar ik me niet goed voel maar over het algemeen is het dragelijk. Enerzijds verlang ik naar maandag, 2de chemo, anderzijds niet want dan weet ik er komen echt weer slechte dagen aan :-( . Qua gemoedstoestand heb ik goeie en mindere momenten, wat idd ook een effect is van de chemo, je bent meer gevoelig, emotioneler en ik begin dit nu toch te voelen. De koele kikker wordt stilletjes aan een emotioneel kuikentje lol (wie had dit ooit gedacht). Ik mag niet te veel nadenken want dan krijg ik soms tranen in mijn ogen, want dan denk ik meestal negatieve dingen en dat probeer ik te vermijden. Is ook allemaal niet zo evident voor mij, kan het soms niet plaatsen waarom dit me overkomt! Zo sportief, in de fleur van mijn leven en dan nu ineens hopeloos verloren. De meeste hebben al iemand gekend die kanker had in de familie en veel zelfs borstkanker maar dan spreken ze meestal van mijn mama, grootmoeder etc maar IK zelf ben nog maar een paar jaren MAMA. Had liever deze fase in mijn leven gehad als ik al eens 60 was, maar nu voel ik me zo jong, heb je zo meer besef waartegen je moet vechten, mijn kinderen zijn zelf nog zo klein en zien hun mama afzien en ziekjes, het is gewoon niet eerlijk! Ik ben nu natuurlijk aan het zagen en er zijn zeker ook dames van mijn leeftijd in zo'n situatie, daar niet van maar ik moest dit gewoon eens neerpennen en neem mijn woorden niet kwalijk ... Gelukkig chat ik dan eens met een goeie vriendin van me en die zegt dan: look at the bright side of life: je hebt een attente, lieve vrouw die je graag ziet, 2 kapoenen van kinderen, je hebt je eigen huisje .... Dan kom ik weer met beide voetjes op de grond en kan ik de strijd weer aan.
Veel liefs en knuffels en aan iedereen bedankt voor jullie steun xxx
"Hoe donker het in ons leven ook kan zijn, achter iedere wolk schijnt de zon"

Beter en beter

Voilà dag 5 na de chemo en ik voel me sinds gisteren al stukken beter! Gelukkig, na de 1ste chemo, 3 daagjes echt zwak en ziek en dan stilletjes aan terug beter! Ik ga nu niet zeggen dat ik me super voel maar heb alvast vandaag de kindjes naar school kunnen brengen en dat zegt al veel hé. Straks ga ik ze ook gaan halen. Af en toe doe ik iets in het huishouden (afwas op z'n plaats zetten, was opplooien) meer kan ik niet doen daar ik nog steeds moet opletten met die poortkatheter en nog 3 weken mijn arm niet veel mag gebruiken dus strijken, dweilen, stofzuigen mag ik helaas niet, alhoewel ik het precies wel zou kunnen maar het niet mag. Het is vandaag ook mijn schatje haar verjaardag (welkom op tram 4) en ik had het bijna vergeten deze morgen, foei van mij, sinds de chemo heb ik echt wel eens last van dingen vergeten, nochtans wist ik het hé want heb gisteren een nieuwe gsm gekocht voor haar en toch vandaag bijna vergeten. We hadden een super romantisch weekend gepland naar Bütgenbach waar we ook een weekendje op huwelijksreis zijn geweest maar helaas nu niet meer door kon gaan. Maar we maken die wel nog als alles achter de rug is! Vind het wel jammer voor haar, ze verdiende een betere verjaardag dan nu ....
Zondag is het ook schoolfeest van Nikita en Mylo, helaas zal het voor mij veel te druk zijn om aanwezig te zijn en zal ik dit moeten missen, vind ik ook zo jammer maar gelukkig zullen er veel foto's trekken en een video nemen van hoe mijn kapoenen het gedaan hebben. De kids zijn trouwens echt wel hulpvaardig, Mylo brengt me melk naar bed, Nikita helpt moetie eens, ze proberen zich alleen te redden zonder hulp van mama en moetie.
Dit is het zowat, geen nieuws de komende dagen is goed nieuws!!!

Kusjes Anja

Eerste dagen na de chemo

Hallokes,
De 1ste nacht na de chemo verliep zwaar en moeilijk; 's avonds zag ik al een beetje geel van kleur en ik voelde me niet super ... om het uur wakker van het zweet, echt niet normaal, tot verandering van pyjama toe van het zweten; als ik dan moest opstaan, draaide mijn hoofd en had ik ook hoofdpijn. 's morgens dan mijn pilletjes ingenomen maar ging nog niet beter, iets eten ging ook amper en dan heb ik beslist nog een pilletje te nemen die ik mocht slikken indien echt misselijk en gelukkig hielp die dan wel, dan uurtje geslapen en ik voelde me al 1000x beter oef ... de kindjes zijn thuisgekomen van school en heb dan toch een beetje kunnen meehelpen met huiswerk en met het eten klaar te maken. Ipv van een gele kleur had mijn gezicht nu een fel rode kleur (precies een tomaat) en die ik heb ik nu nog steeds. Las daar niks van als neveneffect dus toch maar eens gebeld naar de dienst maar de dokter was bezet en ging me terugbellen. Deze morgen voel ik me iets beter als gisterenmorgen maar zeker niet top. In mijn zetel cava, maar rechtstaan vergt energie en draaiingen. Gewoon dag per dag bekijken en ik ben al blij dat ik soms een paar uur me goed voel ...
Liefs

1ste chemo

Hier ben ik dan eindelijk! Het was een lange dag pffff.
Ik had nog een botscan te doen voor de chemo, daar om 7u30, werd er iets radioactiefs ingespoten (dat mens gebruikte mijn katheter niet en zat er naast linkse arm, dan maar rechts arm); en dan zeggen ze, de botscan gaat door om 10u45
Ben naar de oncologie gegaan, daar kreeg ik een super mooie kamer eigenlijk, privé wc, bed, relax stoel, gewone stoel, gratis internet, zelfs internet op een soort van tv-tje van hen waar je ook muziek kon beluisteren, tv kijken en internetten. Daar hebben ze voor de eerste keer bloed getrokken via de katheter, was een beetje pijnlijk omdat ik nog een beetje pijn had van de operatie maar het viel mee. Wat wel opviel en dat zeiden de verpleegsters ook dat hij eigenlijk slecht geplaatst is; nl heel dicht bij mijn oksel, echt maar ja, dat is typisch voor mij lol. Was ook afwachten hoe mijn bloedwaarden waren, vrijdag hadden ze bloed genomen en hebben ze wel degelijk gemerkt dat ik een keelontsteking had; maar door de antibiotica die ik al neem sinds zaterdag was het blijkbaar beter nu, moet de antibiotica trouwens gewoon doornemen.
Om 10u45 terug voor de botscan, 10minuten onder de scan, dat viel mee; zei de verpleger dan van ja je moet nog 20min onder een andere scan pfffffffffff.
Soit rond 12uur was ik terug op de kamer en kon ik genieten van een tasje soep, boterhammetjes en een koekje. Om 13u30 ben ik wel eens gaan vragen van: wanneer gaat de chemo door. De chemo is er maar we wachten op de resultaten van je botscan. Ok, wachten, wachten en wachten, dat leer je daar hoor! Ondertussen verveelt Tach zich een klein beetje lol

Om 14u30 zagen we onze Glenn, een super sympathieke jongen die ons ook de uitleg gaf vrijdag van de chemo. Die zei, awel nog niet begonnen? Zal eens bellen naar ginder: kwam hij zeggen, ze waren er nog niet aan begonnen en de Glenn heeft dan gezegd; die wacht wel op haar chemo hé!!! Ze beloofden hem dat het resultaat voor 15u30 klaar ging zijn.
Oef om 15u30 komt Glenn binnen, groen licht we beginnen eraan. Eerst moest ik 2 pilletjes en 1 smeltpilletje slikken tegen de misselijkheid en een spuit met cortisone. Na 10 minuutjes spoelen de eerste soort van chemo de E. 30min.

Daarna de 2de soort de C, een rode chemo blijkbaar (zie foto), speciaal zenne, zelfs nu ga ik nog 3 dagen rode pipi plassen en waar ik gedurende een uur (duur van de chemo) MOET op ijsblokken zuigen want anders ligt je mond open want dat is een neveneffect van deze chemo.

Na die kuur, alle leidingen spoelen van de katheter en dan mochten we eindelijk naar huis! Toen was het 18u45, bijna 11u in het ziekenhuis.
Ondertussen ben ik nu een klein uurtje thuis en voel ik me redelijk, beetje hoofdpijn en vooral zweten, maar voor de rest cava. Blijkbaar zegt Tach dat ik op de terugweg 3x hetzelfde zei lol en dat ik nu moeite heb om dit te schrijven maar voor de rest niks.
Benieuwd hoe het gaat zijn de komende dagen, maar ik moet zowiezo al van alles slikken gedurende 3 dagen tegen de misselijkheid en morgen krijg ik ook nog een spuit (die zal gegeven worden door een vriendin van ons die verpleegster is).
Voilà dit was mijn dagje vandaag! Bedankt aan iedereen ook voor de steun en de lieve woorden op Facebook en een dikke merci aan Tine die voor onze kindjes zorgt en ons een nachtje rust gunt.

Wordt vervolg
Liefs Anja

 

Pet scan en diagnose

Gelukkig kreeg ik tf de maandag dat ik de dinsdag mocht komen voor de pet scan.
17/5/2016: De diagnose kwam toch nog hard aan, idd borstkanker met uitzaaiingen van de borstklieren en okselklieren maar gelukkig nergens anders uitzaaiingen. En volgens de oncoloog met succes op slagen. Die okselklierontruiming vind ik persoonlijk niet zo leuk: je kan daarvan veel miserie hebben achteraf en waarschijnlijk zal fitness niet meer behoren tot een sport die ik kan uitoefenen.

Behandeling:
1. Eerst 20 weken chemo: 1ste 4 om de 2 weken en dan 12 keer wekelijks start op 23/5/2016.
2. Operatie: borstamputatie met klieren en okselklieren.
3. 8 weken bestraling en dan hopelijk de kanker overwonnen.
My life will never be the same!

Vaststelling van een bolletje in mjn borst

Vrijdagavond 22 april voelde ik plots een bolletje in mijn borst; zei aan Tach: voel eens! Tach direct in paniek (ik natuurlijk niet), maak maar een afspraak bij de dokter. Wat ik direct deed, maar zaterdag geen plaatst meer. Daar ik niet panikeerde boekte ik een afspraak voor de maandag.  Maandag 25 april bij de dokter: je moet een mammo en echo laten doen want zo weet ik ook niet precies wat het is, het kan van alles zijn. Dinsdag gebeld naar dokter Bodard en ik mocht woensdag al gaan. Ik onderga de mammo en echo en Bodard zei: wat is er afgesproken met je huisdokter? Zei dat ik met de resultaten tot bij haar moest komen. Eénmaal thuis belde ik huisarts terug: ok, kom maar af om 11u, toen was het 10u ongeveer. Kom bij de dokter aan met een cd tje en een briefje; maar blijkbaar had Bodard al zelf gebeld met de mededeling. Schrok daar wel van. De huisdokter zei direct: ja het ziet er niet goed uit, moet biopsie laten uitvoeren maar je hebt 80% kans op borstkanker. WTF!!!! Op de één of de andere manier drong het nog niet tot me door. Tach daarentegen die wist al hoe laat het was. Afspraak gemaakt in het UZ Leuven (borstcentrum) een paar dagen later op maandag 2 mei. Dat waren echt 5 super lange dagen, is het nu zo, is het niet zo ... D Day: we komen binnen, de oncoloog onderzoekt mij kort en bevestigd het advies van de huisdokter en radioloog; je hebt borstkanker en waarschijnlijk zijn de tumoren (2 volgens echo) kwaadaardig maar natuurlijk moet je nog allerlei onderzoeken ondergaan maar dat het kanker is, bevestigd ze nogmaals. Dan stortte mijn wereldje wel degelijk een beetje in, dan toch!!! Hoe kan dit, voel me perfect gezond, geen pijn, niet moe, ga dagelijks sporten????
Die dag zelf onderga ik terug een mammo, echo, MRI van mijn borsten, de punctie, bloed afname, foto's lever, longen etc ....

Ik had toen terug een afspraak bij dezelfde oncoloog voor 1 week later (10 mei) en dan gingen ze alles bespreken. Want de maandag 9 mei moest ik nog een botscan laten doen.  Amper 1 dag later (3 mei)bellen ze: je klieren en okselklieren zijn waarschijnlijk ook aangetast maar we willen een pet scan laten doen om te zien of er nog ergens anders uitzaaiingen zijn maar die kan pas doorgaan op 2/6 maar we doen er alles aan om dit vroeger te laten gebeuren e je afspraak bij ons wordt verzet naar 17/5 en botscan gaat niet door. Wat 2/6 pas?? Nog zo lang ....